Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ieseien 22:7-23 De Bibl auf Bairisch (BAI)

7. D Judauer Braittnen, wo s so stolz drauf ist, steend voller Wägn und Reiter hinst eyn s Toor.

8. D Mauern werdnd abbrochen. Ös aber kümmertß enk grad um d Waffnen in n Waldhaus,

9. schaugtß um d Riss in de Mauern von dyr Dafetnstat und däß dyr unter Weiher gnueg Wasser haat.

10. Dös neigt enk, wievil Häuser däß Ruslham haat, wievil däß myn abreissn kan, däß myn Stäin für s Mauer Flicken herkriegt.

11. Ös habtß sogar zwischn de zwo Mauern non ayn Böckn anglögt, däßß ys Wasser von n altn Weiher sammltß. Aber auf dönn habtß +nit gachtt, der wo hinter alln steet, nit auf dönn, der wo allss von dyr Weitn steuert!

12. Seln Tag befalh dyr Herrgot, dyr Allmächtige, z wainen und z klagn, si plattet z schern und in Söck z geen.

13. Aber was mueß myn seghn? Freud und Gaudi, Rinder und Schaat werdnd gschlagn, Fleish werd gmampft und Wein gsuffen, naach dyr Loossung: "Fröss myr und sauff myr non gscheid; morgn sein myr ee toot!"

14. Dyr Hörerherr aber haat myr dös goffnbart: Dö Schuld werd enk hinst eyn enkern Tood nit vergöbn. Ja, dös sait dyr Herrgot, dyr Allmächtige.

15. Dyr Trechtein, mein Got, dyr Allmächtige, haat myr angschafft, i soll zo n Hofmaister Schebnen geen

16. und iem fraagn, was syr er einbilddeb, däß yr syr daa ayn Grab aushaun laasst - waisst, hooh obn eyn n Fölsn.

17. Obacht, Bürschleyn; dyr Herrgot gaat di in hoohen Bogn danhinschmeissn!

18. Er wicklt di zo aynn Kleubl zamm und rollt di wie aynn Balln in ayn Land, daa wost aft ganz vil Plaz haast. Dortn stirbst aft; und daa hin kemmend aau deine Prunkwägn, du Schandflök von deinn Künig!

19. Dyr Trechtein schmeisst di aus deinn Ampt aushin und staaubt di furt.

20. Dann beruef i meinn Knecht Eljykim Hilkiesnsun, sait dyr Trechtein.

21. Iem lög i dein Gwand an und dein Schärpfen umher. Er kriegt deinn Postn, und er gaat zo de Ruslhamer und Judauer wie ayn Vater sein.

22. Iem übergib i önn Schlüssl von n Dafetnhaus; und was er aufspörrt, +ist aau aufgspörrt, und was er zuespörrt, dös +bleibt aau zuegspörrt.

23. I schaug, däß yr in seinn Ampt bleibt, wie wenn ayn Nagl eingschlagn wär; und in seinn Ampt werd yr dyr Stolz von seiner gantzn Sippn.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Ieseien 22