26. Und dös ist für de gantze Erdn beschlossn; schoon ströck i mein Hand gögn de Dietn allsand aus, däß i s gscheid herpack.
27. Ja, dyr Hörerherr haat s beschlossn; wer kännt iem daa dyrzwischnfarn? Sein Hand ist ausgströckt; wer bug dö zrugg?
28. Aus n Toodsjaar von n Künig Ähäs ist der Ausspruch daader:
29. Brauchst di nit drüber freun, Pflisterland, däß der Stecken zbrochen ist, der wo di schlueg, denn für de +ain Schlang kimmt ayn non ayn giftigerne, und aus derer ire Air schliefft ayn fliegeter Drack.
30. De Örmstn z Isryheel gaand öbbs z össn habn, de Hinterstn sicher wonen, aber enk Pflisterkunner laaß i verhungern und raeum s weiter.
31. Schreitß auf, ös Toerer; jaemertß, Stötn; verzag, du Pflisterland! Aus n Nordn kimmt ayn Raauch, und dyr Feind ruckt zueher in Reih und Glid.
32. Was sollt myn yn de Gsandtn von derer Diet grad non sagn? Zien aber haat dyr +Trechtein gründdt, und sein plaagts Volk finddt dortn Zueflucht.