Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ieseien 14:14-30 De Bibl auf Bairisch (BAI)

14. I steig weit über d Wolkenn nauf und bin yn n Hoehstn gleich."

15. Doch glanddt bist aft in n Tootnreich; ja, abhingsturtzt bist eyn d Höll.

16. Und wer di seght, der schaugt grad bloed: "Ja, kan denn dös grad sein? Haat der de gantzn Reicher gschrachtt und bibnen laassn d Erd,

17. und d Welt verwüestt und d Stötn zammghaut, de Gfangnen nit laan geen?"

18. De Künig von de Dietn rue'nd in Eern und habnd ien Grab,

19. doch du wurst ainfach danhinghaut, ayn Bastert, grad verachtt. Du ligst in n Berg von Gfallne drinn; auf di trett allssand drauf. Ayn Staingruft ist nit bschaffen dir;

20. wer daadl ligt, die triffst nit. Du haast aau dein aigns Land zgrundgrichtt und hingmorddt dein aigns Volk. Dein Nam stirbt aus, vorbei, vergiß s! Ob iem werd nit gedenkt.

21. Richttß her; richttß hin aau seine Sün, für d Sünddn von ienn Päpp, däß s nie meer d Welt erobernd gar und gründdnd iene Stötn.

22. Gögn Bäbl erhöb i mi, sait dyr Hörerherr, dyr Trechtein, rott allss aus

23. und nimm iem de Zuekumft. I mach s zo aynn Eignplaz und zo ayner Mospippn und feg s wögg mit meinn eisern Besn.

24. Dyr Hörerherr haat s gschworn: Wie i myr s vürgnummen haan, yso werd s aau, yso und nit andert.

25. In meinn aignen Land gaa i Surn zschmädern; auf meine Berg ztrett i s. Dann werdnd s von ienern Joch befreit, und d Surnlast kimmt wögget.

26. Und dös ist für de gantze Erdn beschlossn; schoon ströck i mein Hand gögn de Dietn allsand aus, däß i s gscheid herpack.

27. Ja, dyr Hörerherr haat s beschlossn; wer kännt iem daa dyrzwischnfarn? Sein Hand ist ausgströckt; wer bug dö zrugg?

28. Aus n Toodsjaar von n Künig Ähäs ist der Ausspruch daader:

29. Brauchst di nit drüber freun, Pflisterland, däß der Stecken zbrochen ist, der wo di schlueg, denn für de +ain Schlang kimmt ayn non ayn giftigerne, und aus derer ire Air schliefft ayn fliegeter Drack.

30. De Örmstn z Isryheel gaand öbbs z össn habn, de Hinterstn sicher wonen, aber enk Pflisterkunner laaß i verhungern und raeum s weiter.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Ieseien 14