Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ieseien 11 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Aber aus n Jessennstok spriesst ayn Reis; ayn Trib von de Wurtznen ausher tragt Frücht.

2. Dyr Heilige Geist gaat auf iem rue'n, dyr Geist der Weisheit und Einsicht, dyr Geist von Raat und Störchn, Erkenntniss und Gotsfarcht.

3. Der Zweig gaat an dyr Gotsfarcht sein Freud habn. Er richtt nit naach n äussern Schein und entscheidt nit naach dönn, was yr yso hoert,

4. sundern er richtt de Hilfloosn gerecht und tuet aau wirklich öbbs für de Elendn. De Gotloosn aber packt yr gscheid her, und de Schuldignen müessnd unter iem dran glaaubn.

5. Gerechtigkeit und Treu ist bei seiner Reichnung s Um und Auf.

6. Dann wont dyr Wolf bei n Lämpl und dyr Pantl bei n Gaißböckl. Kälbln und Leebnwelfn waidnend mutaynand, und ayn klainer Bue hüett s.

7. De Kue und de Berinn freunddnd si an, und ienerne Jungen lignd beinand. Dyr Leeb frisst ayn Stroo wie ayn Rindvich.

8. Dyr Sogerer kräplt vor n Naaternbau umaynand; s Kindl glangt eyn d Höln von dyr Schlang einhin.

9. Nix Boess werd meer taan, nix meer verbrochen auf meinn gantzn heilignen Berg, denn s Land ist erfüllt mit dyr Erkenntniss von n Herrn, yso wie s Mör mit Wasser gfüllt ist.

10. Seln Tag gaat ayn Spruz aus n Jessenngschlächt daasteen als Zaichen für de Dietn. D Völker fraagnd um iem, und sein Lostat gaat öbbs Herrlichs sein.

11. Daa greifft dyr Trechtein abermaals ein, um d Laib von seinn Volk wider zruggzholn, umbb Surn und Güptn, Elham, Schinär und Hämet und de Insln.

12. Er richtt für d Völker ayn Zaichen auf, um de versprengtn Isryheeler wider z sammln und de Verspraittn von Judau zammzfüern aus aller Welt.

13. Dann ist s aus mit Effreim seinn Neid, und d Feindd von Judau werdnd vernichtt. Effreim eifert niemer auf Judau, und Judau ist yn Effreim niemer feind.

14. Sö packend mitaynand de Pflister in n Wöstn an, däß die grad yso schaund, und plündernd gmainsam d Völker in n Oostn aus. Sö erobernd d Roetem und Mob, und aau d Ämmannen müessnd ien folgn.

15. Dyr Trechtein trücklt s Nilgmund aus und schickt über n Euffret aynn sölchern haissn Sturm, däß grad non sibn Bäch überbleibnd und däß myn mit Kläpperln durchhinwatn kan.

16. Yso entsteet für d Laib von seinn Volk, was z Surn ist, ayn Straass wie dyrselbn dö für Isryheel von Güptn ausher.