15. Reisst n d Hack gögnüber yn n Holzknecht s Mäul auf? Geudnt d Sag vor dönn, der wo sägt dyrmit? Daa schwäng ja dyr Stecken dönn Man, der wo n habt; older dyr Knüchtl hub dönn eyn d Hoeh, der wo n hernimmt!
16. Drum schickt dyr Herrgot, dyr Allmächtige, yn dene Faistwänst von Surn d Schwindsucht und kenddt unter dyr Surner Pracht ayn gscheids Feuerl an.
17. Yn Isryheel sein Liecht werd zo n Feuer, sein Heiliger zuer Flamm. Si brinnt und verzört d Surner Dern und Distln auf ainn Tush.
18. Seinn herrlichnen Wald und Baaumgartn reutt yr mit Stok und Stil aus, wie wenn s mit aynn Kranken dyrhingäng.
19. Von seinn Wald bleibt grad non ayn Schachen übrig; schoon ayn klains Kind kännt die Baeum daadl zöln.
20. Dann stütznd si de überblibnen Isryheeler, de entrunn'nen Jaaggner, niemer auf dönn, der wo s pfrengt, sundern grad non auf n Trechtein, önn Heilignen von Isryheel.
21. Ayn Rest kimmt zrugg zo n starchn Got, zo n Jaaggenngot..
22. Isryheel, aau wenn dein Volk so zalreich ist wie dyr Sand an n Mör, umkeern tuet zamtdönn grad ayn Restl. D Vernichtung ist ayn ausgmachte Sach; de Gerechtigkeit nimmt irn Laauf.
23. Ja, dyr Herrgot, dyr Hörerherr, ist föst entschlossn, dös gantze Land zo n Vernichtn.
24. Drum spricht dyr Herrgot, dyr Hörerherr: Fircht di nit, mein Volk, wo eyn n Zien obn wont, vor Surn, dös was di mit n Stecken haut und seinn Knüchtl gögn di auszieght wie dyrselbn de Güptn.
25. Gar niemer lang geet s her, dann gaat s mein grimmiger Zorn ganz und gar austilgn;
26. dann haut dyr Hörerherr bei ien mit dyr Gaisl drein, wie dyrselbn, wo yr Midjan an n Kraahennföls schlueg. Er erhöbt seinn Stab über s Mör wie dyrselbn in Güptn.
27. Dann tuet yr dyr d Surnlast von de Axln abher und s Joch von deinn Gnägg.
28. Surn tricht von Rimmon aufher und ruckt gögn Eiy vor, stöpft durch Migron und laasst seinn Troß z Michmäs hint.
29. Sö zieghnd über d Enget und nächtignend z Geby. Rämy dyrschrickt, und d Saulisch-Gibauer fliehend.
30. Gelltß non auf, ös Gällimer! Lustertß, ös Leischerer! Mein, Änytott, du Arms!
31. Mädmeny flüchtt, und aau de Gebimer nemend d Hächsn eyn d Höndd.