6. Von Kopf hinst Fueß ist nix meer hail, grad Pinckln, Dübln, Striemen und Wunddnen; ausdruckt haat s niemdd, gfäscht niemdd und gsalbt ee nit.
7. Enker Land ist veroedt, enkerne Stötn seind niderbrennt. Fremdling nörnd si von enkerne Äcker wie d Schlauraffn, und ös derfftß zueschaugn. Veroedt wie dös zstörte Sodham ist enker Land.
8. Wie ayn Unterstand auf dyr Weinleittn ist Zien yllain überblibn, wie ayn Wachhüttn in n Gummerergabess, ayn Stat in n Schwizkastn.
9. Haet dyr Hörerherr nit non ayn Par Hänsln von üns überlaassn, wärn myr wie Sodham wordn; ja, wie Gmorren wärn myr.
10. Hoertß yn n Herrn sein Wort, ös Fürstn von Sodham! Laaß dyr dös von ünsern Got sagn, Gmorrnervolk!
11. Was haet i n von enkerne viln Opfer?, fraagt dyr Trechtein. Die Wider, woß darbrenntß, und d Fäistn von enkerne Rinder steend myr hinst daa her; und s Bluet von de Stiern, Lämpln und Böck kan i schoon draufer niemer riechen.