Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ierymies 6 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Ös Bengymeiner, bringtß enk ausserhalb Ruslham in Sicherheit! Blaastß in Teckau s Widerhorn und göbtß Baauchen über Bett-Kerem! Denn von n Nordn droot ayn Unheil, ayn Morddsunglück.

2. Zien ist ayn saubers, aber verzogns, Mädl; dös vernicht i aft.

3. Künig zieghnd auf mit ienerne Hörer und lögernd rund umydum; und ayn ieder übernimmt seinn Pfraich bei n Sturm.

4. Sö sagnd: "Auf zo n Krieg gögn Zien, aau in dyr örgstn Mittagshitz! Ou; dyr Tag geet draufer abhin, und d Schätt werdnd lönger!

5. Ist y wurst! Greiff myr halt bei dyr Nacht an und zstürn myr de Pfläst drinn!

6. Denn yso spricht dyr Hörerherr: Machtß Baeum um und schüttß gögn Ruslham aynn Wall auf! Dös ist dö Stat, wo verurtlt ist, weil daa drinn d Unterdruckung gib und gaeb ist.

7. Wie ayn Brunn sein Wasser sprudln laasst, yso laasst dö Stat ir Booset sprudln. Allss, was myn dyrvon hoert, ist Gwalt und Schaach; allss, was i segh, ist Laid und Lötzung.

8. Laaß dyr was sagn, Ruslham; sünst sein myr gschidne Leut! Dann mach i ayn Oed aus dir, daa wo niemdd meer drinn wont.

9. Yso spricht dyr Hörerherr: Fisltß d Restln von Isryheel ab, wie in aynn Weinberg de lösstn Börl! Brock non, brock, wie ayn Hauer!

10. I kännt ja öbbs sagn, aber zo wem? Wer lustert n gar auf mi? Dene seind ja d Wäschln weilete zuegwaxn. Über n Herrn sein Wort bleckend s hoehstns; daa ist nix zo n Holn.

11. Drum brinnt yn n Herrn sein Zorn in mir; i kan n schierger niemer zrugghaltn. - Gieß n aus auf de Kinder auf dyr Gassn und auf de Burschn in dyr Zöch! Laaß n loos auf Mänder und Weiber, ja, auf de ganz Altn aau non!

12. Ienerne Häuser kriegnd Anderne, önn Grund aau und sogar d Weiber, denn i gaa d Leut von dönn Land gscheid straaffen, sait dyr Trechtein.

13. Allsand mitaynand, Minste wie Maiste, wollnd si diend nix wie bereichern; von n Weissagn hinst eyn n Priester tuend s nix wie prätzln.

14. Die machend syr s schoon gar z ainfach, wenn s grad rueffend: "Pässt schoon!" Pfifkäs! Gar nix pässt.

15. Wenn die grausignen Sachenn anprangert werdnd, wo s yso treibnd, schamend sö si nit aynmaal; dös kennend die gar nit. Drum gaand s z Fall kemmen wie de Andern vor ien aau. Wenn i abraitt, ist s aus mit ien, spricht dyr Trechtein.

16. Yso sait dyr Herr: Stölltß enk an de Kreutzungen auf und fraagtß um önn Wög von früehers! Fraagtß, wo der sel Wög zo n Guetn ist, und ös finddtß enkern Frid. Die aber gmainend grad: "Ja, sunst +non was!"

17. Wächter haan i +aau für enk aufgstöllt und gsait, ös solltß auf s Widerhorn aufmörken. Daa gsagnd s: "Ja, freilich, losn werdn myr!"

18. Drum lustertß, ös Völker, und schaugtß, was i ien antuen gaa!

19. Erdn, hoer s! Ayn Unheil bring i über dös Volk; dös habnd sö syr mit ienerner Booset selbn einbrockt. Um mein Wort gschernd sö syr nixn; mein Traun galt ien glei gar nix.

20. Was soll i n mit dönn Weihrauck aus Säbau und dönn Kalms von waiß grad wo her? Von enkerne Brandopfer haan i nix; enkerne Schlachtopfer künntß enk schenken!

21. Drum spricht dyr Trechtein: I lög yn dönn Volk Stölpstäin eyn n Wög; Alte und Junge, wie s grad hergeend, geend dran zgrund.

22. Yso spricht dyr Herr: Ayn Volk kimmt eyn Ort aus n Nordn; ayn groosse Diet bricht auf an n End der Welt.

23. Mit n Pfeilbogn und dyr Lantzn kemmend s dyrher; grausam seind s, und öbbs Sölchers wie Dyrbarmen kennend die nity. Die rumplnd dyrher wie de Brandung, hooh obn auf ienerne Roß; und netty di, Zien, habnd sö syr ausgschaut, däß s di anfallnd.

24. Kaaum ghoern myr dös leumungsweis, haetn myr bald aynn Hertzkäsperl kriegt; dyrtatern taatn myr wie aine in n eerstn Wee'n.

25. Geetß nindert danhin, denn überall ligt dyr Feind und bringt enk um; nän, furchtbar ist s!

26. Mein Volk, lög dyr aynn Sak an und waltz di in n Aschn! Trauert wie um s ainzige Kind, reer wie nonmaal was, denn dyr Verwüester ist über üns kemmen.

27. I haan di bstalligt, däßst mein Volk prüeffst wie ayn Schmeid; schaug, wie lautter däß s ist!

28. Bokbainige Widerweign seind s mit Schedln wie Brontz und Eisn; nix wie Klaffer und Schaecher seind s.

29. Dyr Blaasbalg pfeifft grad non; daa werd s Blei +aau niemer flüssig. Dyr Schmeltzer tuet si umysünst abhin; er bringt önn Sindl ainfach nit ausher.

30. Sindlsilber und Gsindl haissnd s, denn dyr Trechtein haat s verworffen.