20. Du bist mein Schlögl gwösn, Bäbl, mein Waffn. Dietn haan i gschlagn mit dir und Reicher gstürtzt.
21. Roß und Reiter haan i zhaut mit dir, Wägn und Farer.
22. Mänder, Weiber haan i zdroschn mit dir, Alte, Kinder, Buebn und Dirndln,
23. Hirtn, Herddn, Bauern, Gspanner, Statthalter und Orthaber.
24. Aber Bäbl und de gantzn Kaldauer laaß i büessn für dös Boese allss, wo s vor enkerne Augn yn Zien antaan habnd, sait dyr Trechtein.
25. Ietz pack i di, du Hauffen Verderbn, wasst de gantze Erdn verwüestt haast. I ströck d Hand gögn di aus und zklaub deine Fölsn. Daasteen gaast wie ayn ausbrunnener Schmauchl.
26. Von dir holnd s nit aynmaal meer Ögg- und Grundstäin; nän, eebig gaast ayn Oed bleibn, spricht dyr Trechtein.