Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ierymies 36 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Eyn n viertn Jaar von n Judauer Künig Joiykim Josiesnsun ergieng umbb n Herrn dös Wort an n Ierymiesn:

2. Nimm ayn Buechrolln her und schreib allss zamm, was i dir yso über Isryhee, Judau und überhaaupt alle Völker gsait haan, seit i dyr erschein, also von n Josiesn seiner Zeit hinst ietz.

3. Öbby +kriegnd ja d Judauer d Reib non, wenn s hoernd, was i ien allss yso antuen will, und i kan ien d Schuld und Sündd verzeihen.

4. Daa gholt dyr Ierymies önn Bäruch Neriesnsun und gsagt iem allss dar, was dyr Trechtein zo iem gsprochen hiet; und der schrib s in ayn Buech einhin.

5. Weiter gschafft dyr Ierymies yn n Bäruch an: "I derf ja nit eyn n Trechtein seinn Templ einhin.

6. Also gee +du hin und lis yn de Leut eyn n Fasttag in n Herrn seinn Haus yn n Trechtein seine Worter vür, wie i s dyr dargsagt haan. Schaug, däßst aau die dyrwischt, wo von n Land einherkemmen seind!

7. Öbby fleehend s ja vor n Trechtein um Barmung und stöckend um von ienern Lumpnlöbn. Dyr Trechtein haat ja ankündigt, däß yr dös Volk in seinn Gluetzorn schwaer straaffen gaat."

8. Dyr Bäruch Neriesnsun gmacht s gnaun yso, wie s iem dyr Weissag Ierymies angschafft hiet, und laas in n Templ yn n Trechtein seine Worter aus dönn Buech vür.

9. Eyn n fümftn Jaar von n Judauer Künig Joiykim Josiesnsun war in n neuntn Maanet aynmaal ayn Fastn vor n Trechtein für d Ruslhamer ausgrueffen, und aau für allsand Judauer, däß s dyrzue eyn d Stat einherkemmend.

10. Ietz laas dyr Bäruch in n Herrn seinn Templ yn n gantzn Volk yn n Ierymiesn seine Worter vür, und zwaar in dyr Halln von n Gemeriesn, yn n Sun von n Kantzler Schäfän, in n obern Vorhof bei n Neuen Templtoor.

11. Wie dyr Michen, dyr Sun von n Gemeriesn Schäfänsun, dös allss yso aus dönn Buech ghoert hiet,

12. graist yr gschwind abhin eyn s Gschloß eyn de Kantzlern. Dort warnd grad allsand hoohen Amptner bei ayner Sitzung beinand, dyr Kantzler Elischämen, dyr Deleien Schemeiennsun, dyr Elnant Ächborsun, dyr Gemeries Schäfänsun, dyr Zidkies Hänyniesnsun und de andern Amptsleut allsand.

13. Dene gverzölt dyr Michen allss, was dyr Bäruch yn n Volk yso aus dönn Buech vürglösn hiet.

14. Daa gschickend die Amptner allsand önn Judi, önn Sun von n Nettyniesn, Schelymiesn und Kuschi zo n Bäruch und liessnd iem sagn, er solleb sofort kemmen und dös Buech mitnemen, aus dönn wo yr yn n Volk vürglösn hiet. Daa naam dyr Bäruch Neriesnsun glei dö Rolln und gieng hin.

15. Sö gsagnd zo iem: "So, ietz sitz di nider und lis s üns vür!" Und dös +taat dyr Bäruch aft.

16. Wie s dös allss ghoernd, wurd ien allweil schieher; und sö gsagnd zo n Bäruch: "Also, dös müess myr schoon allss yn n Künig sagn."

17. Sö gfraagnd önn Bäruch: "Sag aynmaal, wie bist n auf dös allss kemmen? Dös haat dyr er dargsagt, older?"

18. Dyr Bäruch gaab ien an: "Ja, dyr Ierymies haat myr s dargsagt; und i haan s halt mit Tintn in dös Buech einhingschribn."

19. Daa gsagnd die Amptner yn n Bäruch: "Du; verstöck di eyn Ort, und dyr Ierymies aau! Tauchtß unter!"

20. D Amptner brangend de Buechrolln in n Kantzler Elischämen seinn Ingl unter und giengend zo n Künig eyn n Pflasthof und gverzölnd iem allss.

21. Daa ließ dyr Künig dö Rolln von n Judi aus n Kantzler Elischämen seinn Ingl holn; und dyr Judi laas yn n Künig und yn de Amptner, wo um önn Künig umydum warnd, draus vür.

22. Es war Winter, eyn n neuntn Maanet; und dyr Künig gsitzt in dyr Sunnenkammer mit aynn einghaitztn Öferl vor seiner.

23. Allweil wenn ietz dyr Judi drei older vier Spalttnen glösn hiet, schnit s dyr Künig mit aynn Schreibermösser abher und schmiß s vor seiner eyn s Feuer einhin, hinst däß de gantze Rolln verbrennt war.

24. Aber dyrschröcken und sir s Gwand zreissn taat niemdd, wöder dyr Künig non ainer von seine Diener, wo dös allss ghoert hietnd.

25. Nit aynmaal, wie dyr Elnant, Deleien und Gemeries auf n Künig eingrödnd, er solleb diend dös Buech nit verbrennen, glost yr auf ien.

26. Dyrfür befalh yr yn n Printzn Jerachmeel, yn n Sereienn Äsriheelsun und yn n Schelymiesn Äbdiheelsun, önn Schreiber Bäruch und önn Ierymiesn z verhaftn; aber dyr Trechtein stuendd ien bei, däß s is nit fanddnd.

27. Wie dyr Künig dös Buech mit dönn, was dyr Bäruch naach n Ierymiesn seiner Darsagung nidergschribn hiet, verbrennt hiet, ergieng yn n Trechtein sein Wort an n Ierymiesn:

28. Ietz nimmst dyr non aynmaal ayn Rolln und schreibst dös allss wider auf, was schoon auf dyr eerstn Rolln stuendd, wo dyr Judauer Künig Joiykim verbrennt haat.

29. Und über n Joiykim, önn Künig von Judau, saist +dös: Yso spricht dyr Trechtein: Du haast dös Buech verbrennt und gsait: "Wie kimmt n der Ierymies dyrzue, zo n Schreibn, dyr Bäbler Künig kemmeb ganz gwiß, verhörgeb s Land und vernichteb d Menschn und s Vih dyrvon?"

30. Drum, sait dyr Trechtein über n Künig Joiykim von Judau, gaat sein Naachgschlächt nit önn Dafetntroon besteign. Sein Leich werd danhingschmissn und ligt bei n Tag in dyr Hitz und bei dyr Nacht in dyr Költn.

31. I raitt mit iem zamt seine Naachkemmen und Diener ab wögn ienerner Schuld. I bring über die, d Ruslhamer und Judauer all dös Unheil, wo i ien androot haan, weil s ainfach nit lustern wolln habnd.

32. Daa naam dyr Ierymies non aynmaal ayn Rolln und übergaab s yn n Schreiber Bäruch Neriesnsun; und der schrib naach dyr Darsagung von n Ierymiesn allss von dönn Buech nider, wo dyr Judauer Künig Joiykim verbrennt hiet, und aau non vil anleiche Worter dyrzue.