23. Yn n Herrn sein Wort ergieng an n Ierymiesn:
24. Haast dös schoon gspannt, däß s Leut geit, wo sagnd: "Dyr Trechtein haat de zween Stämm, wo yr dyrkoorn hiet, Juden und Brend, verworffen."? De Sölchern verachtnd diend mein Volk und schaugnd s gar niemer als ains +an!
25. Daa sait dyr Herr grad dös ain: So föst wie mein Bund mit n Tag und dyr Nacht ist und mein Orddnung für n Himml und d Erdn,
26. so gwiß gaa i aau d Naachkemmen von n Jaaggenn und meinn Knecht Dafet nit verwerffen; nän, aus ien suech i myr d Herrscher über d Naachfarn von n Abryham, Eisack und Jaaggenn. I gaa iener Schicksal wenddn und mi ob ien dyrbarmen.