5. wenntß nit auf dös lostß, was meine Knecht sagnd, d Weissagn, die was i enk allweil wider schick, obwol s bei enk nix bringt,
6. naacherd mach i s mit dönn Haus wie mit Schilo und mach dö Stat zo aynn Fluech bei allsand Völker von dyr Welt.
7. De Priester, d Weissagn und s gantze Volk ghoernd dös, wie dyr Ierymies yso vor n Herrn seinn Templ gaprödigt.
8. Wie dyr Ierymies mit dönn förtig war, war yr in n Trechtein seinn Auftrag vor n gantzn Volk zo n Verkünddn hiet, gapackend n de Priester, d Weissagn und ain von n Volk und schrirnd: "Bürschleyn, ietz muesst weiter!
9. Weissaget der in n Herrn seinn Nam, mit n Templ gäng s wie mit Schilo, und dö Stat wurdd verwüestt und entvölkert!" Dös gantze Volk grott si bei n Templ um önn Ierymiesn zamm.
10. Wie dös aft aau d Amptner von Judau mitgakriegnd, was daa lief, giengend s von n Gschloß eyn n Templ aufhin und gsitznd si bei n Neuen Templtoor nider.
11. De Priester und Weissagn gsagnd zo de Amptner und zo n gantzn Volk: "Der Man haat önn Tood verdient. Ös habtß is ja selbn ghoert, wie yr gögn dö Stat gweissagt haat."
12. Dyr Ierymies aber gaab yn de Amptner allsand und yn n gantzn Volk an: "Mi haat aber dyr Trechtein gschickt, däß i gögn dönn Templ und dö Stat dös allss weissag, wasß ghoert habtß.