27. Sag ien: Yso spricht dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel: Saufftß, hinst däßß bsuffen seitß, speibtß, falltß zamm und steetß niemer auf von dönn Krieg, wo i über enk bring!
28. Wenn sö si aber waigernd, dönn Staauf von dir anznemen und z trinken, naacherd sag zo ien: Yso spricht dyr Hörerherr: Ös kemmtß nit aus.
29. Schaugtß; anfangen gaa i mit n Unheil mit derer Stat, dö wo mir gweiht ist; und daa mainetß ös, ös kaemtß aus? Nän, ös bleibtß nit ungstraafft; mein Krieg gögn d Leut von dyr gantzn Erdn ist ayn beschlossne Sach, spricht dyr Hörerherr.
30. Dös allss muesst ien weissagn und verkünddn: Dyr Trechtein dundert abher aus dyr Hoeh; aus seiner heilignen Lostat laasst yr sein Stimm schalln. Brüeln gaat yr über seiner Waidschaft und juchetzn wie ayn Weintretter.
31. Zo allsand Erddling dringt dyr Schall, hinst eyn s lösste Ögg, denn dyr Trechtein klagt de Dietn an. Er raeumt auf mit de Leut und lifert de Gotloosn yn n Krieg aus. Dös sait dyr Trechtein.
32. Yso spricht dyr Hörerherr: Ayn Unglück tricht von Volk zo Volk; ayn Morddssturm kimmt auf von n lösstn Ögg der Welt.
33. Seln Tag lignd die, wo durch n Trechtein gfalln seind, von ainn End der Erdn hinst eyn s ander. Mir klagt s nit und fart s aau nit zamm zo n Eingrabn; die künnend önn Acker dungen.
34. Klagtß, ös Hirtn, ruefftß "Helfio!"; waltztß enk in n Staaub, ös Hüetter von de Herddn! De Zeit ist kemmen, däßß gschlachtt werdtß. I zschmädert enk, däßß zfalltß wie ayn kostbare Wäsn.
35. D Hirtn künnend niemer aus; nän, d Hüetter von dyr Herdd höngend drinn!
36. Lostß, wie d Hirtn plerrnd, wie s weuslnd, d Hüetter von dyr Herdd, denn dyr Trechtein verwüestt ien d Waid.
37. Dyrhin seind s, de ruebignen Wisnen, durch n Gluetzorn von n Trechtein.