Altes Testament

Neues Testament

Dyr Hosen 2:1-12 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Nenntß enkerne Brüeder naacherd "Meinvolk" und d Schwöstern "Schoonbarm".

2. Reibtß is irer non brüewarm hin, enkerner Mämm! Denn si ist niemer mein Weib, und i bin nit ir Man. Si sollt enddlich niemer umaynandlaauffen wie ayn Huer und mit derer Bluetsunstaet aufhoern.

3. Sunst ziegh i s mueternacket aus und stöll s so wörloos hin wie an irn Geburtstag. Yn dyr Wüestn mach i s gleich, yn aynn dürren Land; und aft kan s vor Durst umkemmen.

4. Aau bei ire Kinder kenn i nixn, bei dene Huernfrüchterln.

5. Klaar; ayn Huer war s, iener Mueter, und bei irer Schänddigkeit ist s schwanger wordn. Si hiet nix eyn n Kopf, als däß s yn ire Kunddn naachhinlaaufft, weil si syr von dene ayn Broot und Wasser, Woll und Leinwyt, Öl und Trank gerwartt.

6. Von Noetn bau i irer önn Wög mit Dernstaudnen zue und mit ayner Mauer, däß s niemer weiterwaiß.

7. Wenn s aft ire Kunddn suechet und niemer finddt, gaat s öbby einseghn: "I gee reumüetig gan meinn aignen Man zrugg, weil i s bei dönn bösser hiet wie ietz."

8. Si gwill ainfach nit dyrgneussn, däß irer +i dönn Traid, önn Wein und s Öl gaab, und däß i s mit Gold und Silber güberschüt, aus dönn was s aft Bäglstalttn gmachend.

9. Drum halt i halt meinn Traid und Wein zrugg bei dyr Ärn, und mein Woll und meinn Har aau, mit dönn was s ir Bloessn zuedöcket.

10. Aft enpfött i s hinst eyn s lösste Trumm vor ire Minner, und niemdd kan irer meer helffen.

11. I mach yn dyr gantzn Hötz und Gaudi ayn End, de Feirtyg, Neumaend und Sämps, und de andern Föster allsand.

12. I verwüest ire Rebn und Feignbaeum, allss halt, wo s gsait haat dyrvon: "Dös allss habnd myr meine Minner als Loon göbn." I mach ayn Wildniss draus, dö wo de wildn Vicher abklaubn künnend.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Hosen 2