Altes Testament

Neues Testament

Dyr Hieb 7:3-14 De Bibl auf Bairisch (BAI)

3. Maanet um Maanet fliesst farchtig dyrhin; Nacht um Nacht kenn i nix, Laid grad und Schmertz.

4. Lög i mi hin, sag i: 'Wär s non grad Frueh!' Schlaaffen kan ee i nit, bring kain Aug zue.

5. D Würm habnd meinn Leib befalln, Rufenn und Schwern; d Haut ist voll Blerrn und wund, aittrig und seer.

6. S Löbn kanst vergössn, so schnell schiesst s dyrhin. Ietzet geet s Grabnbach zue - grad non ayn Äucht.

7. Herrgot, mein Löbn ist decht grad non ayn Hauch! I segh diend nie in n Löbn wider öbbs Guets.

8. Nän, i bin abgschribn schoon bei allsand Leut; suechetst mi du dann gar, bin i schoon furt.

9. Wolend geend Wolkenn? Verwaen tuet s dyr Wind. Kennt d Seel in n Toodsreich denn nonmaal aynn Länx?

10. Mir ist kain Ruggkeer gschribn; d Haimet, vergiß s!

11. Und daa soll staet i bleibn? Kimmt nit in Fraag! Aushin ghoert s gschrirn, mein Noot, Elend und Klag.

12. Bin i denn s Mör, däßst mainst: 'Deich myr n föst ein!'? Bin i ayn Munster denn, däßst mi bewachst?

13. Haet i gmaint, bösser wurdd s, wenn i aft lig, haet mi schoon gfreut auf s Bött, Bissleyn aynn Frid,

14. dann schickst aynn Traaum dyrher, wirr und voll Quaal, dann machst myr Bang in n Schlaaf, schickst gar de Trud.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Hieb 7