8. Verständdlich aber macht s dyr Geist eerst; es ist dyr Herrgot, wo n gibt.
9. Non lang nit weis ist, wer obn weiß ist; aau s Rechtsverstöndniss höngt nit dran.
10. Drum lostß zuer Abwechslung aau mi an. I zaig s enk: I bin aau nit dumm!
11. I haan myr denkt, aynmaal werdnd s d Reib kriegn; öbbs kimmt schoon ausher aft bei enk.
12. Doch kainer haat s scheint s überrissn; daa kunnt i lustern wie dyrwöll. Ös habtß yn n Hieb nix recht dyrgögngsötzt; vergiß s, wasß gweiglt habtß gögn iem!
13. Old haat sein Weisheit gar dyrschlagn enk? Dyr Herrgot richteb n, ös nit?
14. Dyr Hieb haat ennenher nit mi packt; i weiglt gögn iem nit wie ös.
15. Ös wisstß scheint s nix meer; feelnd enk d Worter? Ayn Antwort känntß ja dennert göbn?!
16. Und daa soll i non lönger staet sein? Ös habtß ja ee nix meer zo n Sagn!
17. Ietz sag i enk allsand, wie s i segh. Dös mueß ietz ausher, was i main.
18. I kan ainfach nit lönger s Mäul haltn. Daa hilfft myr nix, mein Gwissn dröngt.
19. Mein Einwendigs druckt wie dyr Wein raus. Der zriss sogar aynn neuen Schlauch.
20. Rödn wenn i tue, dann werd myr leichter; i mach mein Mäul auf und lög loos.
21. Doch i bin seittloos, kan niemdd schmeichln,
22. denn Sünddn färcht i mi decht drob!