16. Unt verdürrnd iem seine Wurtznen, obn verwelchend seine Zweig.
17. Mainst, daa kennet wer seinn Nam non? Nän, so weit kanst gar nit geen!
18. Aushin stoessnd s n eyn d Finster; daa wo s Leut geit, mueß yr wögg.
19. Kaine Kinder, kain Verwandtschaft füert iem ie sein Uedl fort.
20. Ob in n Morgnland older Aabndland, grausn tuet ien ob seinn End.
21. So, dös wär s ietz mit seinn Schicksal! Wisstß ietz, was yn n Fräfler blüet?"