46. Menscherl, sprich önn Sundn an, und weissag gögn iem und önn Wald dort!
47. Sag yn n Wald in n Sundn: Los auf n Herrn sein Wort: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: I gaa di ankenddn, und ayn ieder grüene und dürre Baaum bei dir brinnt nider. Der Brand lischt nit ab, und allsand Gsichter versengt s dyrmit, von n Sundn hinst eyn n Nordn.
48. Aft gaat ayn ieder Sterbliche seghn, däß dös Feuer i, dyr +Trechtein, entfacht haan; und dös lischt nie aus.
49. Daa gsag i: Auwee, Herr, mein Got; i haan y bei ien +ietz schoon dönn Ruef, i rödeb allweil grad in Raetsln.