1. Dös ist yn n Weissagn Häbykuck sein Gebet, gsungen naach Sälmart:
2. Herr, i haan s ghoert, was von dir verzölt werd; und i mueß sagn, daa kännt myn schoon dyrschröcken. Aber dennert bitt i di, tue s wider, aau und grad aau in ünserner Zeit! Dyrbarm di, wennst aau ietz non zürnst!
3. Dyr Herrgot kimmt von Temän her, dyr Heilige von n Päränbirg. Sein Hoohet überstraalt önn Himml; sein Ruem erfüllt de gantze Erdn.
4. Leuchtn tuet yr wie d Sunn, umgöbn von aynn Kranz von Straaln. Daa drinnet bundlt si sein Macht.