Altes Testament

Neues Testament

Dyr Esren 10:1-15 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Wie dyr Esren yso vor n Haus Gottes auf de Knie laag und wainet gabett und gabeichtt, gversammlt si um iem ayn Risnmenig Isryheeler Mänder, Weiber und Kinder und greert mit iem mit.

2. Dyr Schechynies Jehiheelsun von n Eläm seine Naachkemmen fieng aft mit n Rödn an und gsait zo n Esrenn: "Es stimmt; mir seind yn ünsern Got untreu wordn; fremde Weiber habn myr gnummen aus de Haidndietn. Aber non geit s ayn Hoffnung für Isryheel:

3. Verpflicht myr üns yn ünsern Got gögnüber, däß myr allsand fremdn Weiber zamt de Kinder furtschickend, wiest ys üns du raatst und die, wo non ayn Gotsfarcht habnd, und wie s in n Gsötz föstglögt ist.

4. Nimm du dös eyn d Hand! Mir folgnd dyr, aber anpacken muesst ys +du!"

5. Daa stuendd dyr Esren auf und ließ de Obern von de Priester, Brender und n gantzn Isryheel schwörn, däß s dös tuend. Sö glögnd aynn Aid drauf ab;

6. und dyr Esren zog si von n Vorhof eyn de Kammer von n Jochnenn Eljyschibsun zrugg, daa wo yr d Nacht verbrang und nix aaß und trank, weil yr über n Treubruch von de Haimkeerer gatrauert.

7. Dann wurdnd allsand Haimkeerer zo ayner Vergaterung auf Ruslham zamm- grueffen.

8. Ayn Ieder, wo nit in drei Täg kemmeb, hietnd d Vürsteeher und Dietwärt beschlossn, solleb mit n Einzug von n gantzn Bsiz und dyr Vermainsamung gstraafft werdn.

9. Daa gvergaternd si innert drei Täg allsand Judauer und Bengymeiner Mannen z Ruslham. Daadl war dyr zwainzigste Tag von n neuntn Maanet. Dös gantze Volk ließ si auf n Vorhof von n Templ Gottes nider. Allsand gaziternd wögn derer Sach, wo s drum gieng, allerdings aau, weil s yso grögnt.

10. Dyr Priester Esren stuendd auf und spraach s an: "Ös habtß yn n Trechtein de Treu brochen, fremde Weiber gnummen und dyrmit d Schuld von Isryheel non groesser gmacht.

11. Beichttß ietz enker Sündd vor n Herrn, yn n Got von enkerne Gönen, und tuetß dös, was yr habn will: Sündertß enk umbb de Haidndietn und scheidtß enk von de fremdn Weiber!"

12. Drauf gantwortt de gantze Menig laut und deuttlich: "Daa haast schoon recht; dös müess myr machen.

13. Aber ünser seind so vil; und ietz in dyr Rögnzeit, daa künn myr nit ainfach herausst steenbleibn. Dös kan myn aau nit ainfach in ainn older zween Täg abhandln, weil ja vil von üns in dö Sündd verstrickt seind.

14. Drum sollnd ünserne Vürsteeher für de gantze Menig verhandln. Allsand, wo bei üns eyn Ort fremde Weiber gnummen habnd, sollnd aft zo ayner bestimmtn Zeit mit ienerne Richter und Dietwärt herkemmen und dös abhandln. Yso künn myr +aau yn n Herrn seinn Zorn von üns abwenddn."

15. Grad dyr Jonant Äsyheelsun und Jäxeien Tikwennsun warnd dyrgögn, dyr Meschuläm und dyr Brender Schäbbytäus aber dyrfür.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Esren 10