Altes Testament

Neues Testament

Dyr Auszug 8:19-32 De Bibl auf Bairisch (BAI)

19. Daa gsagnd d Waarsagn zo n Färgn: "Dös ist dyr Finger Gottes!" Aber yn n Färgn sein Hertz blib hört; und er glost nit auf ien, wie s dyr Trechtein vorausgsait hiet.

20. Drauf spraach dyr Herr zo n Mosenn: "Stee zeitig eyn dyr Frueh auf und begagn önn Färgn um dös, wenn yr eyn n Fluß abhingeet: 'Yso spricht dyr Trechtein: Laaß mein Volk zieghn, däß s mi vereern kan!

21. Denn wennst mein Volk nit geen laasst, laaß i ayn Unzifer auf di loos und auf deine Knecht, dein Volk und deine Häuser. D Häuser z Güptn gaand voll Gschmaick sein und aau sogar dyr gantze Bodm rund umydum.

22. S Land Gössn aber, daa wo mein Volk löbt, gaa i eyn seln Tag ausherhöbn; dort geit s kain Gschmaick nity. Daa dran kennst aft, däß i, dyr Trechtein, dyr Herr aau mittn in n Land bin.

23. I scheid zwischn meinn und deinn Volk. Morgn gaat s so weit sein.'"

24. Und yso gmacht s dyr Herr aau. Hauffenweis kaam ayn Unzifer über n Färgn sein Haus, über die von seine Amptsleut und über s gantze Güptn. In n gantzn Land gaab s aynn Morddsschadn dyrdurch.

25. Daa ließ dyr Färg önn Mosenn und Ärenn rueffen und schlueg vor: "Bringtß halt yn enkern Got daa eyn n Land herinn Schlachtopfer dar!"

26. Aber dyr Mosen gschaint iem: "Nän, dös künn myr nity. Mir müessnd ja yn n Trechtein, ünsern Got, Opfer darbringen, wo für de Güptn ayn Graus seind. Wenn myr ietz dös vor ienerne Augn machend, däß myr Schlachtopfer, wo für ien grauslich seind, darbringend, mein, die verstainignend üns ja!

27. Drum gäng myr gern drei Tagsraisn eyn d Wüestn einhin und brängend yn n Trechtein, ünsern Got, Opfer dar, wie yr s üns auftragn haat."

28. Dyr Färg gantwortt: "Also, laaß i enk halt zieghn. Bringtß also yn n Trechtein, enkern Got, in dyr Wüestn Schlachtopfer dar. Aber geetß myr fein ja nit z weit furt! Und für mi derfftß aau bettn."

29. Drauf gsait dyr Mosen: "Guet, i bett ietz naacherd glei zo n Trechtein; und werst seghn, morgn ist s Unzifer von n Färgn, seine Diener und seinn Volk wögg. Aber nit däß dyr Färg aft wider sein Wort bricht und s Volk dran hindert, z geen und yn n Trechtein z opfern."

30. Dyr Mosen verließ önn Färgn und gabett zo n Herrn.

31. Dyr Herr gerfüllt yn n Mosenn de Bitt und gerrött önn Färgn, seine Leut und sein Volk von dönn Gschmaick, aber schoon ganz und gar.

32. Aber dyr Färg naam syr s wider nit z Hertzn und ließ s Volk doch nit geen.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Auszug 8