1. Dyr Herr gantwortt yn n Mosenn: "Dös werst ietz schoon seghn, was i yn n Färgn antue. Wenn yr nömlich niemer auskan, gaat yr s zieghn laassn; ja, i pack n sogar yso her, däß yr s aus n Land gern aushinschmeisst."
2. Dyr Herrgot grödt mit n Mosenn: "I bin dyr Trechtein.
3. I bin yn n Abryham, Eisack und Jaaggenn als dyr Allmächtige Got erschinen, aber unter meinn Nam Trechtein bin i ien gögnüber nit auftrötn.
4. Aau haan i aynn Bund mit ien gschlossn und ien herghaissn, ien s Land Käning z göbn, dös Land, in dönn wo s als Fremdling glöbnd.
5. Weiters haan i ghoert, wie d Isryheeler drunter achetznd, däß s von de Güptn als Bsaessn ghaltn werdnd; und daa gagdenk i wider ob meinn Bund.
6. Sag s dösswögn aau yn de Isryheeler: 'I bin dyr Trechtein. I befrei enk aus dyr Froon von de Güptn und rött enk aus n Bsaessntuem. I erloes enk mit groosser Macht und Herrlichkeit.
7. I nimm enk als mein Volk an und gaa enker Got sein. Und ös solltß dös aau wissn, däß i dyr Trechtein bin, enker Got, der wo enk aus dyr Froon z Güptn ausherholt.
8. I füer enk eyn dös Land, wo i yn n Abryham, Eisack und Jaaggenn mit aynn Aid ghaissn haan. I gib s enk als Aign, i, dyr Trechtein.'"
9. Dös gsait aft dyr Mosen yn de Isryheeler. Die aber ghoernd nit auf n Mosenn, weil s vor lautter Schindd schoon ganz verzagt warnd.
10. Daa spraach dyr Herr zo n Mosenn:
11. "Saist ietz yn n Färgn, yn n Künig von Güptn, er sollt d Isryheeler aus seinn Land furtzieghn laassn."
12. "O mein, Herr", gmaint dyr Mosen zo n Trechtein, "wenn schoon d Isryheeler nit auf mi glost habnd, wie sollt naacherd dyr Färg auf mi hoern, und dös, wo i diend yso dalk aau non?"