Altes Testament

Neues Testament

Dyr Auszug 32:15-31 De Bibl auf Bairisch (BAI)

15. Dyr Mosen gakeert um und stig über n Berg abhin mit de zwo Staintafln mit n Weistuem eyn dyr Hand. Auf all zwo Seittn warnd s vollgschribn.

16. Dyr Herrgot hiet de Tafln selbn gmacht und aau selbn angschribn.

17. Dyr Josen ghoert s Juchetzn und Schrein von n Volk und gsait zo n Mosenn: "Daa, main i, kömpfend s older was."

18. Dyr Mosen gantwortt: "Dös ist aber kain Signumftjubl und aau nit s Gschrai naach ayner Niderlaag, was i daa hoer, eeher wie ayn Morddsgaudi."

19. Wie dyr Mosen naehender zuehinkaam und dös Kälbl und dö Hötz saah, wurd yr närrisch zünddig, gschläudert de Tafln danhin und gaschmädert s an n eerstböstn Fölsn.

20. Aft gapackt yr dös Kälbl, wo s gmacht hietnd, schmiß s eyn s Feuer einhin und gstampft s kurz und klain. Önn Staaub dyrvon gstraeut yr eyn s Wasser einhin und ließ dös yn de Isryheeler trinken.

21. Zo n Ärenn gsait dyr Mosen: "Was haat dyr n dös Volk taan, däßst iem ayn so ayn groosse Sündd begeen laasst?"

22. Dyr Ären grödt si aushin: "Aber kimm, ietz bi doch nit yso! Du waisst doch, was füre Krüppln däß dös seind.

23. Sö habnd mi angrödt: 'Mach üns aynn Got, der wo üns laitt! Denn mit n Mosenn, der wo üns aus Güptn aufhergfüert haat, werd dös main i nix meer.'

24. Daa haan i ien naachgöbn: 'Wer ayn Goldgschmuck haat, sollt s abhertuen.' Sö habnd myr dös Gold göbn, i haan s eyn s Feuer einhingschmissn, und daa ist dös Kälbn ausherkemmen."

25. Dyr Mosen saah, wie verwildert däß s Volk war, denn dyr Ären hiet s verwarloosn laassn, däß s für n Feind ayn waare Freud war.

26. Dyr Mosen gieng eyn s Lagertoor hin und spraach: "Wer für n Trechtein ist, allss zo mir her!" Daa gsammlnd si allsand Brender um iem.

27. Er gsait ien: "Dös spricht dyr Trechtein, dyr Got von Isryheel: 'Ayn Ieder sollt sein Schwert nemen. Zieghtß durch s Lager von ainn End zo n andern! Ayn Ieder sollt seinn Bruedern, seinn Freund, seinn Naahstn dyrschlagn.'"

28. De Brender taatnd dös, was dyr Mosen angschafft hiet. Von n Volk giengend eyn seln Tag aangfaer dreutauset Mann zgrund.

29. Aft gsait dyr Mosen: "Von heint an seitß für n Dienst für n Herrn gweiht, weilß um seiner willn nit aynmaal Sün und Brüeder gschoont habtß. Dösswögn gibt enk dyr Herr heint dönn Freituem."

30. Eyn n naehstn Tag eyn dyr Frueh spraach dyr Mosen zo n Volk: "Ös habtß ayn ganz ayn schwaere Sündd begangen. Ietz steig in non aynmaal zo n Herrn aufhin; villeicht kan i für enk non Vergöbung erwirken."

31. Dyr Mosen gieng also zo n Trechtein zrugg und gsait: "Mein, Herr, dös Volk haat ayn schwaere Sindd begangen. Aynn Götzn aus Gold habnd sö syr gmacht.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Auszug 32