1. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:
2. Röd mit n Ärenn und sag iem dös: Wennst eyn n Leuchter d Lampnen aufstöckst, naacherd yso, däß s Liecht von de sibn Lampnen hervür scheint.
3. Dös taat dyr Ären. Er gstöckt d Lampnen yso aufhin, däß s Liecht von n Leuchter aus hervür fiel, wie s dyr Herr yn n Mosenn auftragn hiet.
4. Dyr Leuchter war von n Gstöll hinst eyn de Blüe'n aus Gold tribn. Dyr Mosen hiet n ja naach dönn Muster förtignen laassn, wo iem dyr Herr zaigt hiet.
5. Dyr Trechtein spraach zo n Mosenn:
6. Sündert de Brender von de Isryheeler ab und rainig s!
7. Und dös geet yso: Spreng s mit Rainungswasser ein! Sö selbn sollnd syr ienern gantzn Kerper schern, s Gwand waschn und si rainen.
8. Aft nemend s ayn Stierl und dyrzue als Speisopfer ayn Ölsemmlmöl. Aynn zwaittn Jungstiern nimmst für s Sündopfer.
9. Bring de Brender vor s Bekemmzeltt hin und versammlt de gantze Gmain!
10. Laaß de Brender vor n Herrn hin trötn. D Isryheeler sollnd yn de Brender d Höndd auflögn,
11. und dyr Ären sollt de Brender in n Nam von de Isryheeler vor de Augn von n Herrn weihen. Yso trötnd s eyn n Dienst für n Trechtein ein.
12. De Brender sollnd d Höndd yn de Stiern auf n Kopf auflögn. Dann richtst dönn ainn als Sündopfer und dönn andern als Brandopfer für n Herrn her, um de Brender z versuenen.
13. Laaß de Brender vor n Ärenn und seine Sün trötn und weih s für n Herrn!
14. Yso sündertst de Brender aus de Isryheeler aus; dann seind s mein.
15. Dyrnaach sollnd de Brender ienern Dienst in n Bekemmzeltt angeen. Rain s und weih s dyrfür,