Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36

Altes Testament

Neues Testament

De Zalrach 27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. De Töchter von n Mantzer Salfet warnd d Mächly, Nohy, Hogly, Milky und Tirtzy. Dyr Salfet war ayn Sun von n Hefer, der von n Giletn und zrugg über n Mächir und Mantzn hinst eyn n Joseff.

2. Die Weiberleut gfraagnd önn Mosenn, önn Priester Lazer, de Dietwärt und de gantze Gmain bei n Bekemmzeltttoor:

3. "Also, ünser Vater ist in dyr Wüestn gstorbn. Mit dyr Korachblaasn, dö wo si gögn önn Herrn genbört, hiet yr nix eyn n Sin. Er ist wie ayn Ieds als Sünder haimgangen; Sün haat yr kain hinterlaassn.

4. Sollt ietz sein Nam aussterbn, grad weil yr kaine Sün hiet? Und drum mainet myr halt, +mir känntnd dyrfür aynn Grund kriegn."

5. Dyr Mosen trueg ienern Fall yn n Herrn vor,

6. und dyr Herr spraach zo n Mosenn:

7. "Yn n Salfetn seine Töchter habnd Recht. Gib ien aynn aignen Örbgrund bei ienern Vatern seiner Verwandtschaft! Dyr Grund von ienern Vatern steet ien zue.

8. Und sag yn de Isryheeler überhaaupt, däß dyr Örbgrund auf de Töchter übergeet, wenn öbber aane Sün stirbt!

9. Haat yr aau kain Tochter nit, sollnd n seine Brüeder kriegn.

10. Haat yr aau kaine Brüeder, fallt yr yn seinn Vatern seine Brüeder zue.

11. Und ist aau dös nit dyr Fall, kriegnd seinn Örbgrund halt de naehstn Verwandtn." Dös sollt yn de Isryheeler als ayn fösts Gsötz geltn, wie s dyr Herr yn n Mosenn auftragn haat.

12. Dyr Herr spraach zo n Mosenn: "Steig daa ent eyn s Äberimbirg aufhin und schaug dyr aynmaal dös Land an, wo i yn de Isryheeler zuegsprochen haan.

13. Wennst ys gseghn haast, werst mit deine Anen veraint wie dein Brueder Ären.

14. Ös habtß enk ja in dyr Wüestn yn meinn Befelh widersötzt, wie de Gmain aufgabgert und woß ös vor ien klaar bezeugn solln haettß, däß i dyr Heilige bin. Du waisst ys schoon - dyrselbn bei n Haderwasser!"

15. Daa gsait dyr Mosen zo n Herrn:

16. "Dann, Herr, o Gott, der wo yn n Menschn s Löbn einhaucht, gib yn n Volk aynn gscheidn Vürsteeher,

17. der wo ien überall vorausgeet, eyn n Kampf und Krieg und wider haim; nit däß s Volk von n Herrn ist wie ayn Herdd, dö wo kainn Hirtn haat!"

18. Dyr Herr gantwortt yn n Mosenn: "Nimm önn Josenn Nunnsun, auf dönn was i meinn Geist glögt haan, und lög iem d Hand auf!

19. Laaß n dann vor n Priester Lazer und de gantze Gmain trötn, und weis n vor ienerne Augn ein!

20. Gib iem öbbs von deiner Würdn, dyrmit dös gantze Volk auf iem hoert!

21. Er sollt vor n Priester Lazer trötn und iem vor n Herrn um d Loesslung von "Liecht und Recht" bittn. Naach seinn Befelh sollnd s aushinzieghn eyn n Kampf und naach seinn Wort wider haim. Aane iem geet nix."

22. Dyr Mosen gmacht s yso, wie s iem dyr Herr angschafft hiet. Er ließ önn Josenn vor n Priester und dös gantze Volk trötn,

23. glögt iem d Höndd auf und wis n ein, wie s dyr Herr durch n Mosenn befolhen hiet.