Altes Testament

Neues Testament

De Zalrach 16:30-37 De Bibl auf Bairisch (BAI)

30. Wenn si aber dyr Herr öbbs ganz öbbs Bsunders ausdenkt, wenn d Erdn irn Schlund auftuet, däß s löbndig eyn d Höll abhinfarnd mit alln, was ien ghoert, naacherd werdtß is schoon kennen, däß die Leut önn Herrn glöstert habnd."

31. Kaaum hiet yr s gsait, spieltt si dyr Bodm unter ien,

32. und d Erdn taat irn Schlund auf und verschlang önn Korach mit seinn Haus und Heiwisch und seiner gantzn Hab.

33. Sö und allss, was von ien war, gstürtznd löbet eyn d Höll abhin. D Erdn gadöckt s zue, und sö warnd aus dyr Gmain verschwunddn.

34. Allsand von n Volk, wo umydumstuenddnd, lieffend dyrvon, wie s is plerrn ghoernd, und schrirnd: "Nit däß üns aau non d Erdn verschlingt!"

35. Daa gieng von n Herrn ayn Feuer aus und fraaß die zwaihundertfuchzg Mänder, wo önn Weihrauck darbrungen hietnd.

36. Drauf spraach dyr Herr zo n Mosenn:

37. Sag yn n Priester Lazer Ärennsun, er sollt d Rauckfässln von n Aschn aushertuen, weil s gweiht seind. De Gluet aber straeutß weit ausaynander!

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zalrach 16