Altes Testament

Neues Testament

De Zalrach 16:17-33 De Bibl auf Bairisch (BAI)

17. Nemtß enkerne Rauckfässln mit, tuetß aynn Weihrauck einhin und bringtß is vor n Herrn, ayn Ieder von enk Zwaihundertfuchzge dös Sein, und du und dyr Ären aau!"

18. Ayn Ieder naam also sein Rauckfässl, zandd an, gstraeut aynn Weihrauck einhin und traat mit n Mosenn und Ärenn vor n Bekemmzeltteingang an.

19. Daa hiet aber schoon dyr Korach dös gantze Volk gögn ien aufstöpfen laassn. Daa erschin yn dyr gantzn Gmain yn n Trechtein sein Rued.

20. Dyr Herr spraach zo n Mosenn und Ärenn:

21. "Geetß wögg von de Andern! I mecht s auf ainn Tush ausrottn."

22. Daa warffend si dyr Mosen und Ären auf s Gsicht nider und gfleehend: "O Herrgot, Got von alln, was löbt, mechtst denn wirklich wögn ainn Sünder de gantze Gmain dyrfür büessn laassn?"

23. Dyr Herr gantwortt yn n Mosenn:

24. "Sag yn dyr Samnung, sö sollnd von de Zeltter von n Korach, Dättän und Äbiräm hervonbleibn!"

25. Daa stuendd dyr Mosen auf und gieng zo n Dättän und Äbiräm, und de Dietwärt von Isryheel dyrmit.

26. Dann gsait yr zo dyr Gmain: "Geetß ja nit zo de Zeltter von dönn Gsindl zuehin und rüertß nix an, was ien ghoert; sünst dyrwischt s aau enk wögn ienerner Sündd!"

27. Daa gieng niemdd meer z naahend zo n Korach, Dättän und Äbiräm ienerne Zeltter zuehin. Dyr Dättän und Äbiräm warnd ausherkemmen und stuenddnd bei dyr Tür mit Kind und Kögl.

28. Dann gsait dyr Mosen: "Daa dran solltß dyrkennen, däß mi dyr Trechtein gschickt haat, und däß i dös nit tue, grad weil s mir yso eingfalln wär:

29. Wenn die Leut ganz gwon aynn uretignen Tood sterbnd und grad iewignwie haimgsuecht werdnd, dann haat mi dyr Herr aau nit gschickt.

30. Wenn si aber dyr Herr öbbs ganz öbbs Bsunders ausdenkt, wenn d Erdn irn Schlund auftuet, däß s löbndig eyn d Höll abhinfarnd mit alln, was ien ghoert, naacherd werdtß is schoon kennen, däß die Leut önn Herrn glöstert habnd."

31. Kaaum hiet yr s gsait, spieltt si dyr Bodm unter ien,

32. und d Erdn taat irn Schlund auf und verschlang önn Korach mit seinn Haus und Heiwisch und seiner gantzn Hab.

33. Sö und allss, was von ien war, gstürtznd löbet eyn d Höll abhin. D Erdn gadöckt s zue, und sö warnd aus dyr Gmain verschwunddn.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zalrach 16