Altes Testament

Neues Testament

De Zalrach 16:13-20 De Bibl auf Bairisch (BAI)

13. Üns glangt s draufer. Zeerst holst üns schoon aus aynn Land ausher, daa wo Höng und Milich fliessnd, grad däß myr in dyr Wüestn verröcken künnend. Und ietz mechtst üns aau non umaynandschaffen, wiest ys brauchst?!

14. Wo ist s n ietz, dös Land, wo Höng und Milich fliessnd; wo seind s n ietz, die Äcker und Weinleittnen? Ganz bloed seind mir aau nit, older? Nän, mir kemmend nity; fallt üns gar nit ein."

15. Daa gaboosert dyr Mosen gar arg und gsait zo n Herrn: "Schaug wögg, wenn s dyr öbbs opfernd! Nit aynmaal aynn Ösl haan i ien gnummen, nit z rödn, däß i ien öbbs taan haet!"

16. Dann befalh dyr Mosen yn n Korach: "Du und dein gantze Blaasn, erscheintß morgn vor n Herrn, du, die und dyr Ären!

17. Nemtß enkerne Rauckfässln mit, tuetß aynn Weihrauck einhin und bringtß is vor n Herrn, ayn Ieder von enk Zwaihundertfuchzge dös Sein, und du und dyr Ären aau!"

18. Ayn Ieder naam also sein Rauckfässl, zandd an, gstraeut aynn Weihrauck einhin und traat mit n Mosenn und Ärenn vor n Bekemmzeltteingang an.

19. Daa hiet aber schoon dyr Korach dös gantze Volk gögn ien aufstöpfen laassn. Daa erschin yn dyr gantzn Gmain yn n Trechtein sein Rued.

20. Dyr Herr spraach zo n Mosenn und Ärenn:

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zalrach 16