Altes Testament

Neues Testament

De Zalrach 11:7-17 De Bibl auf Bairisch (BAI)

7. S Männen war ja öbbs wie ayn Aaderwurzsaam und gschaugt wie Bedigl aus.

8. D Leut gaklaubnd s allweil zamm, muelnd n s mit dyr Mül older gstampfend s und gakochend s und buechend Zelttn draus. Wie Ölkuechen gschmöckend die.

9. Wenn bei dyr Nacht dyr Tau ris, kaam s Männen +dyrmit.

10. Dyr Mosen ghoert d Leut weusln, ain Sippn wie de ander bei ienerne Zeltter. Daa gaboost dyr Herr, aber dös war yn n Mosenn aau wider nit recht.

11. Er gsait zo n Herrn: "Zwö geest n so schlecht mit mir um und bist myr so ungnaedig, däßst myr d Verantwortung für dös Volk aufghalst haast?

12. Haan n öbbenn +i dös Volk austragn und geborn, däßst zo mir sagn känntst: 'Trag s in deine Arm wie ayn Amm d Ninn, in dös Land, wo i yn seine Vätter zuegschworn haan!'?

13. Wo soll i n für dös gantze Volk ayn Fleish hernemen? Allweil kemmend s dyrher und aischnd mi um ayn Fleish.

14. Dös Volk werd myr draufer z vil; i dyrpack dös niemer yllain.

15. Wennst mi yso behandltst, bring mi decht lieber glei um, wennst überhaaupst non öbbs für mi übrig haast. Nän; dös, wiest ys du machst mit mir, halt i niemer aus!"

16. Daa spraach dyr Herr zo n Mosenn: "Bring myr sibzg Dietwärt von Isryheel zueher, ain, wost kennst und waisst dyrvon, däß s aynn Einfluß habnd. Sö sollnd zo n Bekemmzeltt kemmen. Dort sollnd sö si mit dir aufstölln.

17. Dann kimm i abher und röd mit dir. I laaß öbbs von dönn Geist auf dir über ien kemmen. Und naacherd künnend s dö Last mit n Volk mit dir mittragn, und es bleibt nit allss dir yllain.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zalrach 11