Altes Testament

Neues Testament

De Zalrach 11:19-28 De Bibl auf Bairisch (BAI)

19. Nit grad ainn Tag, nit zween, nit fümfe older zwainzge össtß is,

20. sundern Maaneter lang, hinst däß s enk bei n Hals ausherhöngt und enk dyrvor graust. Denn ös habtß önn Herrn, der was mittn unter enk ist, verworffen und mit iem ghadert, wenntß enk wirklich fraagtß, warumß aus Güptn wögg seitß.'"

21. Daa gmaint dyr Mosen drauf: "Daa bin i mittn unter söxhunderttauset Mann z Fueß, und dene mechtst du ayn Fleish göbn, und dös über Maaneter?

22. Selbst wenn myn allsand Schaaf, Hetn und Rindvicher dyrfür abstaech, glanget dös öbbenn? Wenn myn allsand Fisch in n Mör dyrfür fieng, wär dös gnueg?"

23. "Mein, Mosen", gantwortt dyr Herr, "mainst n wirklich, däß i dös nit zwögbräng? Dös seghst dann schoon, ob i recht haan older nity!"

24. Dyr Mosen gieng aushin und taat yn n Volk yn n Herrn seine Worter kund. Dann gversammlt yr sibzg Dietwärt und gstöllt s um s Zeltt umydum auf.

25. Dyr Herr kaam in dyr Wolk abher und grödt mit n Mosenn. Er naam öbbs von dönn Geist auf iem und glögt n yn de sibzg Dietwärt auf. Kaaum gruet dyr Geist auf ien, gweissagnd s ganz verzückt, aber grad dös ain Maal.

26. Zween dyrvon aber warnd in n Lager blibn, dyr Eldet und Medet, und dyr Geist war aau über ien kemmen. Sö wärnd eingladn gwösn, warnd aber nit eyn s Bekemmzeltt vürhingangen. Iener weissagliche Verzückung kaam in n Lager über ien.

27. Ayn Bursch lief zo n Mosenn und gabrichtt iem: "Dyr Eldet und Medet habnd in n Gezeltt s Weissagn angfangt!"

28. Daa gmaint dyr Josen Nunnsun, von Juget auf yn n Mosenn sein Mittrager: "Mosen, mein Herr, laaß ien dös nit geltn!"

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zalrach 11