Altes Testament

Neues Testament

De Künig B 10:1-14 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Z Samreit warnd sibzg Printzn aus n Ähäb seinn Gschlächt. Dyr Jehu gschickt ietz Brief auf Samreit an d Raet und Dietwärt und an d Vormündd von de Ähäberprintzn. Daa drinn schrib yr:

2. "Bei enk seind de Printzn beinand; und ös habtß Wägn und Pfär, ayn Mauerstat und Waffnen.

3. Ietz suechtß enk dönn böstn und tüchtigstn Printzn aus, sötztß n auf n Troon und kömpftß für s Haus von enkern Herrn!"

4. Aber ien wurd närrisch schieh: "De zween Künig habnd schoon nix ausgrichtt gögn iem; was sollnd n daa +mir grad?

5. Dösswögn liessnd dyr Hofmaister, dyr Burgermaister, d Raet und d Vormündd yn n Jehu ausrichtn: "Mir seind dir untertaan. Mir stöllnd aau kainn Künig nit auf. Tue non, wasst für richtig haltst!"

6. Drauf schrib yr non aynmaal aynn Brief an ien: "Wenntß auf meiner Seitt steetß und mir folgn wolltß, naacherd bringtß myr auf n Tag z Jesryheel yn de Printzn ienerne Köpff vorbei!" De sibzg Printzn warnd allsand eyn Ort bei Gwäpplte von dyr Stat, die was s aufzognd.

7. So bald dyr Brief ankemmen war, gapackend s de Printzn, brangend s um und gsammlnd de Köpff in Kerb zamm. Die gschickend s yn n Jehu auf Jesryheel.

8. Wie dyr Bot mit dyr Meldung eintraaf, däß de Köpff daa wärnd, befalh dyr Jehu: "Schmeisstß is hinst eyn d Frueh auf zween Häuffen vür n Toor drausst zamm!"

9. Eyn dyr Frueh gieng yr aushin vor s Volk hin und gsait: "Enk trifft kain Schuld nit. Verschworn gögn meinn Herrn haan mi ja i, und umbrungen haan n aau i. Freilich, wer +die allsand dyrschlagn haat ...

10. Seghtß is ietz, däß kaine von de Droohungen unerfüllt bleibt, die wo dyr Trechtein gögn s Haus Ähäb ausgsprochen haat? Dyr Herr haat dös taan, was yr durch seinn Knecht Elies verkünddt haat."

11. Drafter ließ dyr Jehu allsand von n Haus Ähäb umbringen, wo z Jesryheel non übrigblibn warnd, allsand Gwäppltn und Raatmösser, sogar de Priester. Kainer kaam aus.

12. Dann braach yr auf Samreit aufhin auf. Wie yr unterwögs bei n Hirtnhaus umaynand war,

13. lieffend iem yn n Ähysiesn, yn n Künig von Judau, seine Brüeder über n Wög. Daa gfraagt yr s: "Wer seitß n ös?" Sö gantwortnd: "Mir seind yn n Ähysiesn seine Brüeder und mechetnd vorbeischaugn, wie s yn de Printzn und dyr Künigsmueter geet."

14. Daa befalh yr: "Greifftß is enk löbeter!" Sö gapackend s löbeter und gmachend s bei n Brunn an n Hirtnhaus nider. Zwaiyvierzge warnd ien; und kainn von ien ließ yr eyn n Löbn.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Künig B 10