27. Wenn ietz dös wirklich von dir ausgeet, zwö haast myr s n naacherd nit glei gsait, wer naach dir, o Künig, auf n Troon sitzn gaat?"
28. Drauf befalh dyr Künig Dafet: "Holtß de Betzybe einher!" Si kaam einher und traat vor n Künig hin.
29. Dyr Künig schwor irer: "So waar dyr Herr löbt, der was mein Löbn aus ieder Gfaar grött haat:
30. I haan dyr bei n Trechtein, yn n Got von Isryheel, gschworn, däß dein Sun Salman naach mir Künig werd und für mi önn Troon besteigt; und dyrbei bleibt s aau!"
31. Daa gvernaigt si de Betzybe hinst eyn n Bodm abhin, warf si vor n Künig nider und rief: "Eebig löb mein Herr, dyr Künig Dafet!"
32. Drauf befalh dyr Künig Dafet: "Ruefftß myr önn Priester Zädock, önn Weissagn Nant und önn Beneienn Joiydennsun!" Sö erschinend vor n Künig,
33. und der trueg ien auf: "So, ietz holtß mein Leibwach und reittß mit meinn Sun Salman eyn de Gihonquelln abhin! Und dyr Salman sollt mein aigns Maultier reitn.