1. Dann gadenkt dyr Herrgot an n Noch und an allsand Tierer, zam wie wild, die wo bei dönn eyn dyr Archn drinn warnd. Er ließ aynn Wind über d Erdn waen, und d Überschwemmung gieng zrugg.
2. De Quellnen in dyr Teuffn und d Schleusnen von n Himml schlossnd si, und s Rögnen ghoert auf.
3. S Wasser auf dyr Erdn verlief si schoen staet. Naach hundertfuchzg Täg gieng also d Fluet zrugg.
4. Eyn n Sibzöntn in n sibtn Maanet gsötzt d Archn in n Ärerättgebirg auf.
5. S Wasser gieng allweil weiter zrugg, hinst eyn s zönte Maanet. Eyn n Eerstn von n zöntn Maanet saah myn draufer de Berggipfln.
6. Naach vierzg Täg gmacht dyr Noch dös Archnfenster, wo yr gmacht hiet, auf