15. Wie yn n Joseff seine Brüeder saahend, däß iener Vater hinzogn war, wurd ien doch schieh: "Aber nit däß ietz öbbenn dyr Joseff doch wider de altn Sachenn vürherzieght und üns ietz allss haimzaln will, was myr iem antaan habnd?!"
16. Dösswögn liessnd s yn n Joseff dös wissn: "Dein Vater haat üns non kurz vor seinn Tood dös Ain gsait:
17. 'Geetß zo n Joseff und sagtß iem: Vergib diend yn deine Brüeder iener Untaat und Sündd, wenn s aau ayn schlimme Sach war!' Und dös wär ietz ünser Bitt: Vergib yn de Knecht von deinn Vatern seinn Got iener Untaat!" Wie yr dös z wissn gakriegt, kaam yn n Joseff s Reern aus.
18. Seine Brüeder giengend aft selbn hin, fielnd vor iem nider und gsagnd: "Daa, deine Bsaessn wärnd daa."
19. Dyr Joseff aber gantwortt ien: "Ferchttß enk nit! Bin i denn dyr Herrgot?
20. Ös hiettß ayn Übl gögn mi eyn n Sin, aber dyr Herrgot haat s umdraet: Um ayn groosss Volk eyn n Löbn z dyrhaltn, ist dös allss gwösn.