Altes Testament

Neues Testament

De Bschaffung 48:7-20 De Bibl auf Bairisch (BAI)

7. Wie i aus Zwendling umherkaam, starb myr d Rachl unterwögs in Käning, grad non ayn klains Stückl von Effret wögg. I glög s dort auf n Wög auf Effret." Ietz haisst s ja Bettlham.

8. Wie dyr Isryheel yn n Joseff seine Sün saah, gfraagt yr: "Wer ist n dös?"

9. Dyr Joseff gsait zo seinn Vatern: "Meine Sün seind s, die wo myr dyr Herrgot daader gschenkt haat." Daa gsait dyr Isryheel: "Laaß s zueherkemmen; i mecht s sögnen."

10. Yn n Isryheel seine Augn warnd alttersschwach wordn; er saah niemer vil. Er zog yn n Joseff seine Sün zuehin, gabusst s und gumarmt s.

11. Aft gsait dyr Isryheel zo n Joseff: "Dös haet i niemer glaaubt, däß i di non iemaals saegh. Ietz aber haat myr dyr Herrgot sogar non deine Kinder seghn laassn."

12. Dyr Joseff naam s wider von n Vatern seiner Schooss abher, und sö warffend si mit n Gsicht auf n Bodm nider.

13. Dann naam dyr Joseff all Zween, önn Effreim mit seiner Zesmen, winsterhalb n Isryheel, und önn Mantzn mit seiner Winstern, zesmerhalb n Isryheel, und gweist s zo iem hin.

14. Dyr Isryheel gakreutzt seine Arm und glögt yn n Effreim sein Zesme auf s Haaupt, obwol yr dyr Jünger war, sein Winsterne aber yn n Mantzn, obwol yr dyr Eerstgeborne war.

15. Er gsögnt önn Joseff und spraach: "Der Got, vor dönn wo d Vätter gwandlnd, dyr Abryham, dyr Eisack aau, der Got, der wo mein Hirt gwösn ist mein Löbtyg lang hinst heut,

16. der Engl, wo erloest mi haat von Unhail aller Art, er göb yn dene Buebn seinn Sögn. Mein Nam sollt weiterlöbn durch sö, und der von meine Vätter aau, von n Eisack und von n Abryham. In n Land, daa sollt s grad wuedln von ien, so vil sollnd s sein wie d Fisch in n Mör."

17. Wie dyr Joseff saah, däß dyr Vater sein Zesme yn n Effreim auf s Haaupt glögt, war iem dös gar nit recht. Dyr Joseff gaglangt auf n Vatern sein Hand hin und gwill s auf n Mantzn seinn Kopf umhinzieghn.

18. Er gsait zo seinn Vatern: "Nän, Päpp; der daa ist doch dyr Eerstgeborne; iem lög dein Zesme auf!"

19. Aber dyr Vater gwill nit. "Waiß i schoon, mein Sun, freilich", gsait yr, "aau er werd ayn Volk und de Seinn närrisch vil, aber sein jüngerner Brueder wird non groesser; und glei aynn Hauffen Völker geend aus iem vürher."

20. Eyn seln Tag gsögnt yr s yso: "Mit enkerne Nämm gaand d Isryheeler sögnen und sagn: 'Müg di dyr Herrgot machen wie n Effreim und Mantzn.'"

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Bschaffung 48