Altes Testament

Neues Testament

De Bschaffung 47:17-30 De Bibl auf Bairisch (BAI)

17. Yso brangend s iener Vih yn n Joseff, und der gverkaaufft ien ayn Broot um önn Preis von ienerne Roß, Schaaf und Gäiss, Rindvicher und Ösln. Eyn seln Jaar gversorgt yr s mit Narung gögn ienern gantzn Vihbestand.

18. Aber dös Jaar war aau aynmaal umhin, und eyn n naehstn kaamend s und gsagnd zo iem: "Ja, ünser Herr, es hilfft nix; mir müessnd s zuegöbn, däß myr aane Geld daasteend und ünser Vih ietz yn ünsern Herrn ghoert. Habn tuen myr nix meer als wie üns selbn und ünsern Grund.

19. Was bringt s, wenn mir vor deine Augn draufgeend und ünserne Äcker dyrmit? Kaauf decht üns selbn und ünsern Grund um ayn Broot für üns ab! Naacherd werdnd halt mir und ünser Grund yn n Färgn dienstbar. Und gib üns aynn Saamtraid, naacherd künn myr überlöbn; und wenn mir nit zgrundgeend, verkimmt dyr Ackerbodm aau nit!"

20. Dyr Joseff gakaaufft also dös gantze Ackerland von de Güptn für n Färgn auf; denn allsand Güptn gverkaauffend ienern Luß, weil s dyr schiere Hunger dyrzue zwang. Yso wurd dyr gantze Grund yn n Färgn sein Aign.

21. S Volk afer gmacht yr zo Leibaigne durchaus durch s Land Güptn.

22. Grad s Ackerland von de Priester gakaaufft yr nit zamm, weil die von n Färgn ayn fösts Urgeld hietnd, von dönn wo s löbn kunntnd. Drum gmüessnd die nit verkaauffen.

23. Ietz spraach dyr Joseff zo n Volk: "See, i haan ietz enk und enkern Grund für n Färgn kaaufft. Daa habtß aynn Saamtraid; dönn bautß ietz an!

24. Von n Fand lifertß aft ayn Fümftl yn n Färgn ab; dös Ander ghoert enk als Saamtraid und als Zörung für enk, s Heiwisch und de Kinder."

25. Daa gantwortnd s: "Du haast üns s Löbn grött. Wenn myr non grad vor dir Gnaad finddnd, dienn myr gern yn n Färgn als seine Knecht."

26. Dö Reglum von n Joseff giltt z Güptn heut non, däß yn n Färgn ayn Fümftl von dyr Ärn zuekimmt. Grad d Äcker von de Priester seind ausgnummen; die ghoernd iem nity.

27. D Isryheeler liessnd si z Güptn nider, in n Gau Gössn. Sö glöbnd si dort ein, warnd fruchtbar und gmeernd si recht starch.

28. Dyr Jaaggen glöbt non sibzöhen Jaar, wie yr z Güptn war, und in n Gantzn kaam dyr Jaaggen auf hundertsibnyvierzg Jaar.

29. Wie s für n Isryheel draufer zo n Sterbn wurd, rief yr seinn Sun Joseff und gsait zo iem: "Lög dein Hand unter mein Hüff und anthaiß myr, däßst myr non aynn lösstn Gfalln tuest: Begrab mi nit z Güptn herunt!

30. Bin i zo meine Vätter entschlaaffen, bringst mi von daa wögg und lögst mi in dyr Truchtngrabstat!" Er gantwortt: "Ist guet; wiest gsait haast, mach i s."

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Bschaffung 47