20. Denktß enk nix wögn dönn Hausraat, woß hintlaasstß. Enk gaat ee dös Böste ghoern, was Güptn failt.'"
21. Yn n Isryheel seine Sün gmachend s yso. Dyr Joseff gstöllt ien Wägn naach n Färgn seinn Ghaiß und gaab ien ayn Wögzörung mit.
22. Yn allsand gschenkt yr ayn Feirtyggwand, yn n Bengymein aber dreuhundert Silberling und glei fümf Feirtyggwänder.
23. Yn seinn Vatern gschickt yr zöhen Ösln mit alln Reichtuem von Güptn und zöhen Öslinnen mit Traid, Broot und anderne Speisn als Wögzörung für iem.
24. Aft entließ yr seine Brüeder. Wie sö si auf n Wög gmachend, gsait yr non zo ien: "Und däßß myr nit öbbenn s Streitn anfangtß!"
25. Sö zognd also von Güptn aufhin auf Käning und kaamend haim zo ienern Vatern Jaaggen.
26. "Mein, dyr Joseff löbt non!", gabrichtnd s iem; "Er haat sogar dös gantze Güptn unter sir." Aber önn Jaaggenn grüert dös gar nit an, weil yr s ien aau gar nit glaaubn kunnt.
27. Aber wie s iem allss verzölt hietnd, was ien dyr Joseff gsait hiet, und wie yr die Wägn saah, wo dyr Joseff gschickt hiet, däß s n holnd, wurd dyr Jaaggen, iener Vater, auf aynmaal wider frish;
28. und dyr Isryheel gsait: "Ja, ietzet! Mein Sun Joseff löbt non! Meerer will i gar niemer in meinn Löbn als wie hingeen und iem seghn."