1. Aft befalh dyr Joseff yn seinn Schaffer: "Füll yn de Männer ienerne Söck mit so vil Traid auf, wie s tragnd künnend, und lög yn aynn Iedn sein Geld obn eyn n Sak einhin!
2. Meinn Staauf aber, dönn silbern Böcher, lögst obnauf eyn n Sak von n Jüngstn einhin zo seinn Geld dyrzue." Er gmacht s, wie s dyr Joseff angschafft hiet.
3. Wie s eyn dyr Frueh liecht wurd, ließ myn d Mannen mit ienerne Ösln looszieghn.
4. Weit warnd s non nit von dyr Stat wögg, daa gsait dyr Joseff zo seinn Schaffer: "Auf, jag yn dene Mannen naachhin! Wennst ys dyrwischt haast, sagst zo ien: 'Warum habtß n Übl für Guets taan und mir meinn Silberstaauf gstoln?
5. Dös ist diend der, von dönn wo mein Herr aushertrinkt und dönn wo yr zo n Waarsagn braucht. Daa habtß enk öbbs Schlimms dyrlaaubt.'"
6. Dyr Hausschaffer gholt s ein und gsait zo ien, was iem auftragn war.
7. Aber sö gantwortnd iem: "Wie kan mein Herr grad öbbs Sölchers sagn? Schoon gar nie nit känntnd deine Knecht so öbbs tuen.