Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34

Altes Testament

Neues Testament

De Ander Ee 27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyr Mosen und de Dietwärt von Isryheel befalhend yn n Volk: Halttß allsand Geboter, die wo i enk heint einschärf!

2. Eyn dönn Tag, wotß über n Jordn umhinzieghtß eyn dös Land einhin, dös wo dyr Herr, dein Got, dir gibt, sollst groosse Stäin aufstölln und mit Kalch weissn.

3. Daa schreibst aft dös gantze Gsötz aufhin, wennst umhinkimmst eyn dös Land, wo dyr Herr, dein Got, dir gibt, dort wo Höng und Milich fliessnd, wie s dyr Herr, dyr Got von deine Vätter, dir verhaissn haat.

4. Wenntß über n Jordn umhintrochen seitß, solltß die Stäin, wie i s gsait haan, auf n Berg Gärizim aufrichtn und mit Kalch weissn.

5. Dort sollst yn n Herrn, deinn Got, aynn Altter aus Stäin baun. Dönn Stain derffst aber nit haun.

6. Aus gantze Stäin baust yn n Herrn, deinn Got, dönn Altter und bringst drauf yn n Trechtein, deinn Got, Brandopfer dar.

7. Dort bringst aau Heilsopfer dar; iß s dort und bi froelich vor n Herrn, deinn Got!

8. Und auf d Stäin schreibst dös gantze Gsötz deuttlich zo n Lösn aufhin.

9. Dyr Mosen und de brenderischn Priester gsagnd zo n gantzn Isryheel: Bi staet und los, Isryheel: Gnaun heint bist du s Volk von n Herrn, deinn Got, wordn.

10. Du sollst auf d Stimm von n Trechtein, deinn Got, losn und seine Geboter und Vorschriftn haltn, wie i dyr s heint auferlög.

11. Eyn n nömlichnen Tag befalh dyr Mosen yn n Volk:

12. Die Stämm sollnd si eyn n Gärizim obn aufstölln und s Volk sögnen, wenntß über n Jordn ent seitß: d Simeuner, Brender, Judner, Isyhärer, Joseffer und Bengymeiner.

13. Und die sollnd eyn n Ebal obn önn Fluech spröchen: d Stämm Rub, Gäd, Äscher, Zebylon, Dänn und Näftl.

14. De Brender sollnd über dös gantze Isryheel überhinschrein:

15. Verfluecht sei, wer aynn Götzn schnitzt older giesst und haimlich aufstöllt! Ayn Graul ist dös für n Herrn. - Und s Volk sollt ausrueffen: Amönn!

16. Verfluecht sei, wer seine Ölttern uneert! - Und s Volk ruefft aus: Amönn!

17. Verfluecht sei dyr Marchschindder! - Und s Volk sollt rueffen: Amönn!

18. Verfluecht sei, wer aynn Blindn irrgeen sacht! - Und s Volk sollt rueffen: Amönn!

19. Verfluecht sei, wer yn Fremdling, Witibn und Waisn iener Recht nimmt! - S Volk antwortt drauf: Amönn!

20. Verfluecht sei, wer mit n Päpp seinn Weib was haat und dyrmit aau +iem uneert! - Und dös gantze Volk sollt ausrueffen: Amönn!

21. Verfluecht sei, wer mit aynn Vich unkeuscht! - Und s Volk ruefft: Amönn!

22. Verfluecht sei, wer mit seiner Schwöster was haat, ayner Tochter von n Päpp older dyr Mämm! - Und s Volk sollt zuestimmen: Amönn!

23. Verfluecht sei, wer sein Schwiger bschlaafft! - S Volk antwortt: Amönn!

24. Verfluecht sei, wer seinn Naahstn haimlich umbringt! - Und s Volk ruefft aus: Amönn!

25. Verfluecht sei, wer si für aynn Grichtsmord kaauffen laasst! - Und s Volk ruefft drauf aus: Amönn!

26. Verfluecht sei, wer dös Gsötz nit haltt und nit dyrnaach löbt! - Und aau daa mueß s Volk antworttn: Amönn!