Altes Testament

Neues Testament

De Ander Ee 12:12-26 De Bibl auf Bairisch (BAI)

12. Dortn solltß vor n Herrn, enkern Got, froelich sein, ös, enkerne Sün und Töchter, Knecht und Dirnen und de Brender, wo bei enk mitwonend, weil ja de Brender kainn aignen Landantail mit enk kriegt habnd.

13. Verbrenn fein deine Brandopfer nit ainfach eyn Ort, wie s dyr pässt,

14. sundern nur eyn dyr Lostat, wo dyr Herr in n Gebiet von ainn von deine Stämm dyrkiest! Dort brennst deine Brandopfer dar und füerst aau sünst allss aus, was i dyr angschafft haan.

15. Aber du kanst iederzeit überall bei enk öbbs abstöchen und s Fleish össn von dönn Sögn, wo dyr dyr Herr, dein Got, zuekemmen laassn haat. Ayn Ieder, dyr Raine wie dyr Unraine, derf öbbs össn dyrvon, wie ayn Gäzl older aynn Hirschn.

16. S Bluet aber solltß nit verzörn, sundern auf n Bodm hinschütn.

17. Aber +nit bei enk derffst önn Zehet von n Traid, Wein und Öl verzörn, d Eerstling von de Rindvicher, Schaaf und Gäiss, allss, wasst yn n Herrn glübt haast, d Walgaabn und d Höbn.

18. Vor n Herrn, deinn Got, ghoernd die verzört, eyn dyr Lostat, wo dyr Herr, dein Got, dyrkiesn gaat, du, dein Sun und dein Tochter, dein Knecht und dein Dirn wie aau de Brender, wo in enkerne Erter mitwonend; und du sollst vor n Herrn, deinn Got, froelich sein und di freun über allss, was deine Höndd zammbrungen habnd.

19. Schaug drauf, däßst de Brender nit in n Stich laasst, so lang wiest in n Land löbst!

20. Wenn dyr Herr, dein Got, dein Gebiet ausweitt, wie yr s dyr verhaissn haat, und di weigt grad aynmaal ayn Fleish an, naacherd kanst dyrvon össn, so vilst willst.

21. Und wenn dö Lostat, wo dyr Trechtein, dein Got, auswöln gaat, däß yr seinn Nam dort wonen laasst, ainfach z weit wögg ist, naacherd schlacht naach dyr Vorschrift Rinder, Schaaf und Hetn, wo dyr dyr Herr gschenkt haat, und iß bei enk dyrhaim so vil wiest willst.

22. Nit andert ist s wie bei de Gäzln und Hirschn; dyr Raine wie dyr Unraine derf s össn.

23. Aber beherrsh di und gnieß kain Bluet nit; denn s Bluet ist s Löbn selbn; und du sollst nit zamt n Fleish non d Seel aau össn.

24. Du sollst ys nit verzörn, sundern auf n Bodm ausschütn.

25. Du sollst ys nit gniessn, dyrmit s dir und deinn Naachwuechs guet geet, weilst tuest, was dyr Herr gern seght.

26. D Weihgaabn aber, die wo dyr auferlögt seind, und wasst yn n Herrn glübt haast, sollst eyn dö Lostat zue bringen, wo dyr Herr non dyrkiesn gaat.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Ander Ee 12