Altes Testament

Neues Testament

D Öster 9:15-28 De Bibl auf Bairisch (BAI)

15. Aau eyn n Vierzöntn also taatnd si d Judn in Susy zamm und brangend dort nonmaal dreuhundert Mänder um, aber ienern Bsiz liessnd s steen.

16. De übrignen Judn in de Pfintzn gwörnd si mitaynand um iener Löbn; sö überwanddnd ienerne Feindd und brangend von ien fümfysibzgtauset um, grüernd aber +aau ienern Bsiz nit an.

17. Daadl gschaagh aber allss schoon eyn n Dreuzöntn, und eyn n Vierzöntn von n Ädär war schoon ayn Rue. Dyrfür hieltnd s dönn als Feirtyg, daa wo gössn und trunken wurd.

18. D Judn z Susy dyrgögn hietnd si eyn n Dreuzöntn +und Vierzöntn zammtaan; und eerst eyn n Fuchzöntn war bei ien ayn Rue, daa wo s aft gfeiernd.

19. Dösswögn begeend d Judn eyn n Land drausst önn +Vierzöntn Ädärs als Feirtyg, daa wo gscheid gössn und trunken werd und wo s aynand allweil öbbs schenkend.

20. Dyr Mordychäus hielt de gantzn Eräugnisser föst. Er gschickt Brief an alle Judn in allsand Pfintzn von n Künig Xerx, naahend wie weit,

21. und gerlögt ien auf, däß s önn Vierzöntn und Fuchzöntn Ädärs Jaar um Jaar als Feirtyg haltnd.

22. Dös seind de Täg, daa wo d Judn wider ayn Rue hietnd vor ienerne Feindd, dös Maanet, daa wo si iener Kummer in Freud gwandlt und iener Trauer in Glück. Sö gsollnd s als Fösttäg begeen, gscheid auftischn und einschenken und aynand öbbs schenken; und aau de Armen gsollnd s dyrbei nit überseghn.

23. Yso wurd dös, was s dyrselbn dös eerste Maal taatnd und was ien dyr Mordychäus vorschrib, zo aynn föstn Brauch.

24. Denn dyr Ägäger Hämän Hämmydättennsun hiet eyn n Sin ghaat, d Judn auszrottn, und hiet s Looß gworffen, däß yr Schröckn über ien bringt und die ausrott.

25. Wie dös yn n Künig bekannt wurd, gorddnet yr ja in aynn Schreibn an: Sein übler Blich gögn d Judn sollt auf iem selbn zruggfalln; er und seine Sün ghoernd aufghöngt.

26. Drum nennt myn die Täg s Loesserföst. Zwögns dönn Schreibn und alln, was s selbn dyrlöbt hietnd,

27. gerlögnd syr s d Judn als eeherne Satzung aau für ferre Kunner und allsand, wo si zo ien bekeernd, auf, däß die zween Täg ayn ieds Jaar, wie s gschribn steet, gfeiert werdnd.

28. Die Täg gsollnd in Innerung bleibn und in aynn iedn Kunn, ieder Trucht, Pfintz und Stat begangen werdn. Nie gsollnd d Judn aufhoern mit n Loesserföst und dös aau in ferre Kunner nit vergössn.

Lesen Sie das gesamte Kapitel D Öster 9