Wie dyr Künig aus n Gartn wider einherkaam, daa wo dös Glaag lief, hiet si dyr Hämän über dönn Polster gschmissn, daa wo d Öster drauflaag. Daa schrir dyr Künig: "Ja, sein myr ietz schoon so weit, däßst de Küniginn in meiner +Gögnwart belöstigst?" Kaaum hiet yr s gsait, gstürtzt myn yn n Hämän schoon ayn Haubn über s Gsicht.