1. Wie dyr Mordychäus dös allss erfuer, was gscheghn war, zriß yr syr s Gwand und ghüllt si in Sak und Aschn; er gieng eyn d Stat aushin und fieng laut s Weusln an.
2. Yso kaam yr schließlich vor s Schloß hin; aber es war nit dyrlaaubt, däß myn öbbenn mit aynn Trauergwand durch de Pfortn einhingäng.
3. Aau in de Pfintzn drausst gherrscht bei de Judn überall tieffe Trauer, wie yn n Künig sein Erlaaß und Gsötz eintraaf. Gfastt wurd, gwaint und klagt; und vil schlieffend in Sak und Aschn.
4. Wie ire Dienerinnen und Kömmerer dös yn dyr Öster gverzölnd, dyrkaam s närrisch. Si gschickt yn n Mordychäusn Gwänder, däß yr s diend anzug und s Trauergwand ablöget; er naam s aber nit an.
5. Daa rief d Öster önn Kömmerer Hättach, dönn was dyr Künig irer litzlich zuetailt hiet, und gschickt n zo n Mordychäusn, däß s ausherfinddt, was daa überhaaupt vorgfalln sei und zwö däß yr si so seltsam verhalteb.
6. Dyr Hättach gieng zo n Mordychäusn vür n Pflast aushin eyn n Marktplaz danhin.
7. Dyr Mordychäus gverzölt iem allss, was gscheghn war, und gsait iem sogar, wievil Silber däß dyr Hämän in de künigliche Schazkammer lifern wolln haet, bald yr d Judn ausgrott habn wurdd.
8. Er gaab iem aau ayn Abschrift von dönn Erlaaß über d Ausrottung der Judn, wie yr z Susy ausghöngt war; und dönn solleb dyr Hättach yn dyr Öster zaign, irer allss schainen und is bittn, zo n Künig z geen und iem inständig um Gnaad für ir Volk anzfleehen.
9. Dyr Hättach taat dös und gabrichtt yn dyr Öster, was iem dyr Mordychäus gsait hiet.
10. D Öster gschickt önn Hättach wider zo n Mordychäusn aushin und ließ iem sagn: