Altes Testament

Neues Testament

D Öster 1:17-22 De Bibl auf Bairisch (BAI)

17. Wenn dös d Runddn macht, reisst dös bei de Weiber ein; dann verliesnd s de gantze Achtung vor ienerne Gattn und rödnd si drauf aushin: 'Was de Küniginn Wästi bei n Xerxn kan, künnend mir schoon lang!'

18. Wenn dös yso weitergeet, dann haltnd dös de gantzn Fürstnweiber von Pfers und Medn yn ienerne Mannen vür, wie s is bei dyr Küniginn seghnd; und daa geit s grad aynn gscheidn Verdruß.

19. Also, o Künig, mir mainetnd halt, däß daa ayn küniglicher Erlaaß herghoeret, der wo eyn s Gsötzblat von Pfers und Medn einhinkimmt, däß n niemdd widerrueffen kan, wonaach de Küniginn Wästi bei dir nix meer zo n Suechen haat. Und zuer Küniginn dyrschainst ayn Anderne, dö wo dös weenigstns werd ist.

20. Wenn der Befelh von dir in deinn gantzn Risnreich bekannt werd, naacherd werdnd schoon wider allsand Weiber ienerne Gattn ghoerig achtn und eern, bei de Maistn wie de Minstn."

21. Dös gleuchtt yn n Künig und de Fürstn ein; und dyr Künig gmacht s yso, wie dyr Memuchän vorgschlagn hiet.

22. Er gschickt Brief an allsand Pfintzn von n Reich, ieweils in dene ienerner Spraach und Schrift, wonaach dyr Man dyr Herr in n Haus sei.

Lesen Sie das gesamte Kapitel D Öster 1