26. Daa fiel dyr Amptner vor iem auf de Knie und gfleeht: 'Bitt gar schoen; hab non ayn Weeng Geduld! I zal dyr schoon allss!'
27. Yn n Künig gyrbarmt der Man, und er ließ n geen und ließ iem d Schuld naach.
28. Wie der Amptner ietz aushingieng, traaf yr aynn Glaibn, der wo iem grad hundert Silberling gschuldt. Er gapackt n, gwürgt n her und schrir n an: 'Du wennst myr ietz nit glei deine Schuldn zalst!'
29. Daa fiel dyr Ander vor iem nider und gfleeht: 'Laaß myr doch non ayn Weeng Zeit! I zal dyr aau allss.'
30. Auf dös ließ si aber dyr Gläubiger nit ein, sundern er ließ n eyn s Hefn stöcken, hinst däß s Geld daa wär.
31. Wie de andern Glaibn dös saahend, fiel ien +nix meer ein. Sö giengend zo n Künig und gverzölnd iem dös brüewarm.
32. Daa ließ n dyr Künig rueffen und gstaucht n zamm: 'Ja, so ayn Mistkrüppl! Dein gantze Schuld haan i dyr gschenkt, weilst mi yso dyrbetlt haast.
33. Daa haet dyr diend dein Glaib aau yso dyrbarmen künnen wie du mir!'
34. Und in seinn Gift übergaab yr n yn de Fultterer, hinst däß yr allss zalt haet.
35. Netty yso gaat mein himmlischer Vater mit aynn Iedn von enk umgeen, der wo yn seinn Bruedern nit aufrichtig vergibt."