1. Dyrselbn warnd wider aynmaal iewet aynn Hauffen Leut um önn Iesenn versammlt. Weil s nix zo n Össn hietnd, rief yr d Jünger zueher und gsait:
2. "Mir dyrbarmend die Leut, weil s ietz schoon drei Täg daa seind und nix meer z össn habnd.
3. Wenn i s hungriger haimschick, bröchend s myr non unterwögs zamm. Ain seind ja von hübsch weit her kemmen."
4. Seine Kebn gaabnd iem an: "Mein, wo krieget myr n eyn derer Oed so vil Broot her, däß myr s allsand sattnd?"
5. Daa gfraagt yr s: "Wievil Brooter habtß n?" Sö gantwortnd: "Sibne."
6. Daa wis yr d Leut an, däß sö si nidersitznd. Dann naam yr de sibn Brooter, spraach önn Dank, braach de Brooter und graicht s yn seine Jünger zo n Vertailn. Die gaabnd s yn de Leut weiter.
7. Ayn Öttlych Fischerln hietnd s aau non dyrbei. Dyr Iesen gsögnt s und ließ s +aau austailn.
8. Allsand Leut gyrwischnd öbbs und wurdnd aau sat. Aft gsammlnd s de überblibnen Brootstückln ein und brangend sibn Zistln zamm.
9. Stuckerer viertauset Menschn warnd daa beinand. Drafter gschickt yr s haim.
10. Glei drauf stig yr mit seine Kebn eyn n Nachn ein und fuer eyn de Dalmynautter Gögnet.
11. Daa kaamend d Mauchn und haetnd mit iem s Zerfln angfangt. Sö hieschnd von iem ayn Zaichen von n Himml, däß s n auf de Prob stöllnd.
12. Daa gseufetzt yr grad und gmaint: "Dös Gschlächt will also ayn Zaichen! Dös Aine sag i enk: Die Leut von heut kriegnd ganz +gwiß kain Zaichen nit!"