7. laassn, und i gib s, yn wem i will."
8. Dyr Iesen gantwortt iem: "In dyr Schrift steet: 'Vor n Trechtein, deinn Got, sollst di niderwerffen und iem yllain dienen.'"
9. Drauf gfüert n dyr Teufl auf Ruslham, eyn de Zinnenn von n Templ aufhin, und gsait iem: "Wennst dyr Sun Gottes bist, spring halt abhin,
10. denn in dyr Schrift haisst s: 'Yn seine Engln schafft yr an, di z hüettn.',
11. und: 'Sö gaand di auf de Höndd tragn, dyrmitst mit n Fueß nit an aynn Stain anhinrennst.'"
12. Daa gantwortt iem dyr Iesen: "D Schrift sait: 'Du sollst önn Herrn, deinn Got, nit auf de Prob stölln.'
13. Naach dene Anfechtungen ließ n dyr Teufl ayn Zeit lang steen.
14. Erfüllt von n Geist seiner Kraft gakeert dyr Iesen wider auf Gälau zrugg, und de Kund von iem gverbraitt si in dyr gantzn Gögnet.
15. Er gleert in de Samnungen; und allsand globnd n, wenn s von iem grödnd.
16. Iewet kaam yr aau auf Nazerett, daa wo yr grooß wordn war, und gieng wie sünst aau eyn n Sams eyn d Samnung. Wie yr aufstuendd, um aus dyr Schrift vürzlösn,
17. graichend s iem s Buech von n Weissagn Ieseien. Er schlueg s auf und kaam auf dö Stöll, daa wo s haisst:
18. Dyr Geist von n Trechtein ruet auf mir, denn dyr Trechtein haat mi gsalbt. Gschickt haat yr mi, däß i yn de Armen d Frookund bring, yn de Gfangnen d Freiheit kündd, yn de Blindn s Augnliecht ghaiß und de Pfrengling ausherhol,
19. und däß i ayn Gnaadnjaar von n Herrn ausruef."
20. Dann schloß yr s Buech, gaab s yn n Mösner und gsitzt si nider. Allss in dyr Samnung gschaut grad non auf iem hin.
21. Daa fieng yr an, ien darzlögn: "Heint haat si dös Schriftwort, woß gnetty ghoert habtß, erfüllt."