50. Dös ist diend klaar, däß s bösser für enk ist, wenn ayn Ainziger für s Volk stirbt, als wie wenn s gantze Volk draufgeet."
51. Dös gsait yr nit von sir aus; sundern weil yr dyr Jaarshoohpriester war, +gweissagt yr, däß dyr Iesen für s Volk sterbn wurdd.
52. Aber nit grad für de Burtum gsollt yr sterbn, sundern aau, dyrmit yr de versprengtn Kinder Gottes wider sammlt.
53. Von seln Tag an war s ayn ausgmachte Sach bei ien, däß s n umbringend.
54. Dyr Iesen gwandlt von daadl wögg niemer offenscheinig ünter de Judn, sundern zog si von dort eyn n Rand von dyr Wüestn danhin zrugg, in ayn Dorf, wo Effreim hieß. Daadl blib yr mit seine Jünger.
55. S jüdische Oosterföst war naah; und vil zognd schoon vor Oostern aus n gantzn Land auf Ruslham aufhin, um si z heilignen.