20. Er gantwortt: "D Judn habnd si verschworn. Sö wollnd di bittn, däßst ien morgn önn Paulsn eyn n Hoohraat abhinbringst. Angöblich wollnd s non öbbs klaern dyrmit.
21. Kaauf ien dös nit ab! In Wirklichkeit lauernd iem über vierzg Mannen von ien auf. Sö habnd syr gschworn, wöder z össn non zo n Trinken, hinst däß s n umbrungen habnd. Die pässnd grad non drauf, däßst du mitmachst."
22. Dyr Faud bot yn dönn Burschn auf: "Sag fein niemdd öbbs, däßst myr du dös anzaigt haast!" Aft ließ yr n geen.
23. Er rief zween Haauptleut und befalh ien: "Mach zwaihundert Ritter, sibzg Reiter und zwaihundert Spiesser auf neune auf Nacht pfrait, däß s auf Zesern abhin loosstöpfend!
24. Aau Reittierer brauch myr, däß s önn Paulsn aufhinsitzn laassnd und sicher gan n Statthalter Felix bringend."
25. Er schrib non aynn Brief, daa wo dös drinnstuendd:
26. "Von n Klauzn Lüsiesn an n erlauchtn Statthalter Felix. Heil!
27. Dönn Man haetnd syr d Judn schoon gschnappt ghaat und wärnd drauf und dran gwösn, däß s n durchhintuend. Daa grif i mit meine Harstner ein und ghol n ausher, weil i draufkaam, däß yr ayn Roemer ist.
28. Und weil i dyrhinterkemmen gwill, ob was s n überhaaupt zeihend, brang i n vor n Hoohraat.
29. I fandd ausher, däß yr wögn iewign öbbs mit ienern Traun angschuldigt werd, däß yr aber nix angstöllt haat, auf was dyr Tood older Haft ständd.