1. Yso solltß üns also seghn: Mir seind Zueraichen von n Kristn und Verwaltter von Ghaimnisser von n Herrgot.
2. Von Verwaltter verlangt myn zvürderst, däß s halt treusam seind.
3. Mir macht s allerdings nix aus, wenn i mi vor enk older vor aynn irdischn Gricht verantwortn mueß. I urtlt aau nit über mi selbn.
4. I glaaub zwaar nit, däß i öbbs angstöllt haan; dös haisst aber non lang nit, däß i loosgsprochen bin. Dyr +Herr zieght mi zuer Rechnschaft.
5. Urtltß also nit, ee wenn de Zeit ist! Dyr Herr gaat aft schoon +kemmen und dös abtuen. Aau bringt yr dös eyn s Liecht, was in dyr Finsterniss verborgn ist und was ains haimlich in seinn Hertzn haat. Dann empfangt ayn Ieds dös Lob von n Herrgot, wie s iem zuekimmt.
6. Brüeder, dös haan i auf mi und önn Äppolsn bezogn, und zwaar enkerthalbn, dyrmitß an üns lerntß, nit weiter z geen, als wie gschribn steet. Dös haisst in dönn Fall, däß si kainer wichtig macht und dönn Ainn eyn d Hoeh jublt und dönn Andern einhintaucht.
7. Denn wer +machet n di so wichtig? Und was haast n, wasst nit selbn grad empfangen haast? Wennst ys aber kriegt haast, zwö rüemst di n naacherd, wie wennst ys aus dir selbn haetst?
8. Ös habtß ja ee schoon allss! Ös seitß schoon sat; reich seitß; an dyr Macht seitß aau schoon! Komisch, mir non nit. Ja, wenntß non grad schoon an dyr Herrschaft +wärtß! Dann känntnd mir mit enk mitreichnen.