Altes Testament

Neues Testament

D Roemer 4:1-11 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Wie solln myr ietz dös seghn mit ünsern Stammvatern Abryham? Wenn yr grund Wercher loosgsprochen wordn wär, wär yr vor n Herrgot stolz daagstand

2. dn. Dös war aber nit dyr Fall.

3. Denn d Schrift sait: Dyr Abryham *gaglaaubt* yn n Herrgot, und dösswögn spraach yr n loos."

4. Wer öbbs arechtt, werd nit aus Gnaad beloont dyrfür, sundern er kriegt dönn Loon, der wo iem zuesteet.

5. Wer aber kaine Wercher aufweisn kan, wol aber an dönn glaaubt, der wo önn Gotloosn loosspricht, der werd loosgsprochen grund seinn Glaaubn.

6. Aau dyr Dafet preist dönn saelig, dönn wo dyr Herrgot freispricht, aane däß yr Wercher vorweisn kännt:

7. "Saelig, wem sein Fräfl austilgt und sein Sündd vergöbn werd!

8. Saelig der, dönn wo dyr Trechtein d Sündd nit anraitt!"

9. Giltt ietz dö Saeligpreisung grad für de Beschnitnen older aau für de Unbeschnitnen? Also, wie gsait: "Dyr Abryham gaglaaubt, und dösswögn wurd yr loosgsprochen."

10. Ja, wann ist ietz dös gscheghn? Wie yr schoon beschnitn war older vorher schoon? Nän, öbn +nit eerst, wie yr schoon beschnitn war; vorher war s.

11. De Beschneidung war aft non ayn Zaichen, als Weistuem, däß n dyr Herrgot loosgsprochen haat, weil yr gaglaaubt, wie yr non sein Vorhaut hiet. Und daa gieng s um dös, däß er dyr Vater werd von allsand, wo glaaubnd, aau wenn s +nit beschnitn seind. Also spricht aau die dyr Herrgot loos, wenn s non grad glaaubnd.

Lesen Sie das gesamte Kapitel D Roemer 4